بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - ایسنا / ساناز بیان که قصد دارد نمایش «آبی مایل به صورتی» را دوباره روی صحنه ببرد، با توضیح درباره جابه‌جایی دو بازیگرش تاکید کرد: این روزها شرایط تولید تئاتر بسیار وحشتناک است و اگر کسی بخواهد از ایده‌آل‌هایش کوتاه نیاید سختی‌های زیادی را متحمل می‌شود.
نمایش «آبی مایل به صورتی» که به بخشی از مسائل تطبیق جنسیت، نارضایتی جنسیتی و ترنسکشوال‌ها می‌پردازد سال 96 حدود چهار ماه روی صحنه بود و با استقبال مخاطبان هم روبه‌رو شد، اما این‌بار با تغییر دو بازیگر قرار است روی صحنه برود؛ یکی نسیم ادبی و دیگری گیتی قاسمی که مرضیه بدرقه و آیه کیانپور جایگزین آن‌ها شده‌اند.
در این‌باره ساناز بیان _ کارگردان نمایش _ توضیح داد: معمولاً بازیگر در کارهای این‌چنینی که به لحاظ عاطفی درگیر می‌شود و نیز به دلیل سختی‌ها و رنج‌ها و زخم‌هایی که در نقش وجود دارد، باید آمادگی خاصی داشته باشد تا بتواند دست‌کم یک ماه هر شب روی صحنه برود؛ در صورتی که شاید حتی یک شب تماشای نمایش برای تماشاگر سخت باشد. خانم ادبی هم از دوستان هنری خوب من هستند و به دلیل این‌که چندان آمادگی روحی لازم را نداشتند و تداخل کاری هم برای‌شان وجود داشت امکان همکاری دوباره فراهم نشد و به همین دلیل مرضیه بدرقه که در اجرای قبلی همراه گروه بود و اتفاقاً همین نقش را حدود 20 شب اجرا کرد با ما همراهی می‌کند. آیه کیانپور هم نقش «مَلی» را به جای خانم گیتی قاسمی بازی خواهد کرد چون ایشان هم شرایط حضور در این نوبت از اجرا را نداشتند.
او در ادامه در پاسخ به این‌که چرا دوباره نمایش «آبی مایل به صورتی» را برای اجرا آماده می‌کند؟ به ایسنا گفت: من نمایشنامه‌های زیادی دارم و در این مدت روی چند پروژه هم کار کردم که تا آستانه اجرا رفتند، اما همه چیز فقط به من بستگی ندارد چون در حال حاضر شرایط تولید تئاتر وحشتناک است و اگر بخواهم کم‌فروشی نکنم و باایده‌ال‌های خودم پیش بروم کار خیلی سخت می‌شود و به همین دلیل فکر می‌کنم با وجود این‌که متن‌های نوشته‌شده و آماده دیگری هم دارم شاید «آبی مایل به صورتی» تا مدت‌ها همچنان آخرین کار من باشد.
بیان با اشاره به نمایش «خانه عروسک» ایبسن که چند سال قبل در نروژ اجرا کرده بود، اضافه کرد: این نمایش به‌جز نروژ یک هفته هم در سالن قشقایی روی صحنه رفت و هیچ وقت در ایران به اجرای عمومی نرسید، به همین دلیل قصد داشتم سال گذشته با همان دوستان نروژی آن را در یک سالن بلک‌باکس که برای کارم مناسب بود اجرا کنم اما همراهی نکردند و من هم دیگر پیگیری نکردم. در نهایت امسال با وجود همه مشکلات آن‌چه باعث شد این نمایش را دوباره اجرا کنم درخواست‌هایی بود که از طرف تماشاگران به من و گروهم منتقل می‌شد.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر که برای اجرای نمایش «آبی مایل به صورتی» چهار سال تحقیق و پژوهش کرده است، گفت: من برای تمام نمایش‌هایم پشتوانه تحقیقی دارم و فکر می‌کنم تا وقتی شرایط این‌طور باشد که برای فروش گیشه تن‌مان بلرزد و مدام نگران باشیم و دغدغه‌های اصلی من به عنوان کارگردان به جای پژوهش و کار روی اثرم، قیمت آهن و لوازم مورد نیاز برای تهیه دکور و ملزومات اجرا باشد که اصلاً با روحیه و کار من همخوان نیست، ادامه کار سخت خواهد بود چون تمام این‌ها آزاردهنده است و همین سبب شده از مدتی قبل روی نوشتن فیلمنامه متمرکز شوم که البته گفتنش برایم خیلی تلخ است ولی فکر می‌کنم باید معجزه شود که بتوانم دوباره یک کار تازه در تئاتر انجام دهم.
عکس مربوط به اجرای سال 96 است
بیان درباره این‌که آیا قصد ندارد نمایش خود را در شهرهای دیگر هم اجرا کند؟ توضیح داد: پیشنهاد اجرا در شهرستان مطرح شد اما بحث دکور و هماهنگی برای یک گروه بزرگ اجرایی و در واقع استانداردهای لازم برای اجرا هم مطرح است ضمن این‌که من دوست داشتم این نمایش را در شهرهایی مثل اصفهان و مشهد که می‌دانم چنین موضوعاتی برای مسئولان‌شان کمی تابو است اجرا کنم ولی در همان پیگیری‌های اولیه متوجه شدم چه به لحاظ شرایط تولید و چه به لحاظ مساعدت‌های اداری شرایط مهیا نیست.
به گفته او، نمایش «آبی مایل به صورتی» از نیمه خردادماه در تماشاخانه سپند روی صحنه می‌رود.
عاطفه رضوی، آناهیتا اقبال‌نژاد، بهنام شرفی، امین میری، محمدهادی عطایی، مرضیه بدرقه، آیه کیان‌پور، امید سلیمی، ستایش محمودی و ملیکا پارسا بازیگران این نمایش هستند؛ نمایشی که ساناز بیان پیش‌تر درباره‌اش گفته بود: «آبی مایل به صورتی» قشری از جامعه را سوژه خود قرار داده که بی‌رحمی و ناآگاهی مردم سخت‌ترین بخش زندگی‌شان را می‌سازد. درواقع آن‌چه بی‌رحمانه‌ترین بخش زندگی ترنس‌ها را می‌سازد، برخورد شرع و قانون نیست بلکه بی رحمی ما مردم نسبت به آن‌هاست.
او تاکید کرده بود: در فتوای امام خمینی (ره) درباره تغییر عمل جنسیت تاکید شده که این موضوع با تأیید طبیب مورد اعتماد اشکال شرعی ندارد و حتی یک نوع دلسوزی در نوشته مربوط به این مسئله وجود دارد که در آن نصیحت شده تا مردم مراعات حال ترنس‌ها را بکنند.