بزرگنمايي:

اخبار محرمانه -
توصیه "اینترسپت" به رسانه های غربی برای نیفتادن در دام کاخ سفید
k ٢.٩
٠
انتخاب / متن پیش رو در انتخاب منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
مهدی حسن در «اینترسپت» نوشت: شانزده سال قبل رسانه های آمریکا به دولت بوش کمک کردند تا دروغ ها و شایعات خود در مورد تهدیدات عراق برای آمریکا و متحدانش را منتشر کند. امروزه شاهد هستیم که دولت ترامپ در حال انتشار شایعات و دروغ های مشابهی در مورد تهدیدات ایران است.
در ادامه این مطلب آمده است: حال این سوال مطرح می شود که آیا خبرنگاران از اشتباهات خود در ماه های منتهی به جنگ عراق درس گرفته اند.
برای شروع بهتر است نگاهی به تیترهای اخیر در رسانه ها داشته باشیم:
«آمریکا تعداد بیشتری از سامانه های ضد موشکی پاتریوت را برای مقابله با تهدیدات ایران به منطقه می فرستد» (سی ان ان).
«پنتاگون نیروی بازدارنده ای در مقابل حملات احتمالی ایران تشکیل می دهد» (نیویورک تایمز)
«ایران احتمالا در حملات علیه نفت کش ها دست داشته است» (وال استریت ژورنال)
«مقامات آمریکایی می گویند که ارسال نیروها و سامانه های دفاعی در واکنش به تهدیدات اخیر ایران انجام شده است» (واشنگتن پست)
اما چه شواهدی برای توجیه این تیترهای جنگ طلبانه در مورد تهدیدات و حملات ایران وجود دارد؟ بله احتمالا درست حدس زده اید. این گزارش ها مبتنی بر اظهارات مقامات ناشناس در دولت ترامپ هستند. در برخی موارد صرفا به حرف های یک نفر اتکا شده است. برای مثال به این بخش از گزارش روزنامه وال استریت ژورنال توجه کنید:
«یکی از مقامات آمریکایی گفت: ارزیابی های اولیه نشان می دهند که ایران در حملات پیاده سازی شده علیه نفت کش های صعودی و دو کشتی دیگر در نزدیکی تنگه هرمز دست داشته است. در صورتی که این اتهامات تایید شوند، در آینده شاهد افزایش تنش های نظامی در خلیج فارس خواهیم بود».
اما چرا ما باید در مورد چنین مسئله حساس و مهمی به حرف های یک مقام ناشناس در دولت اعتماد کنیم؟ همچنین باید به سابقه دولت ترامپ در انتشار دروغ و اکاذیب اشاره کرد.
علاوه بر این، در روزهای اخیر اظهارات ضد و نقیضی از مقامات دولت منتشر شده است. برای مثال، چرا نباید به حرف های این مقام خاص در روزنامه نیویورک تایمز اعتماد نکنیم؟
«یک مقام ناشناس دولت در مصاحبه با ما گفت که جان بولتون در مورد افزایش تهدیدات ایران اغراق کرده است. این مقام رسمی همچنین ادعا کرد که هدف کمپین فشار دولت ترامپ در سال گذشته تحریک ایران برای شروع یک درگیری نظامی با آمریکا بوده است».
بسیاری از خبرنگاران ادعا می کنند که از فاجعه جنگ عراق درس گرفته اند. اما متاسفانه واقعیت این است که بسیاری از همکاران من در رسانه ها به طور آگاهانه یا ناآگاهانه در حال کمک کردن به دولت ترامپ برای انتشار دروغ های خود هستند.
اما چه کاری از دست ما بر می آید؟ در ادامه چهار پیشنهاد ارائه می کنیم.
بازتاب سریع ادعاها را متوقف کنید
خبرنگاران نباید ادعاهای مقامات آمریکایی را به سرعت بین خوانندگان یا بینندگان خود منتشر کنند. در ابتدا باید صحت این ادعاها مورد تایید قرار گیرد. اعتماد کردن به حرف های مقامات دولت در ارتباط با مسائل امنیت ملی معقولانه نیست. آمریکا سابقه ای طولانی در شروع جنگ بر اساس تهدیدات ساختگی دارد. برای مثال، می توان به جنگ ویتنام و دروغ های خلیج تونکین، جنگ اول خلیج فارس و شهادت های دروغ در کنگره آمریکا و همچنین دروغ های دولت جرج دبلیو بوش در مورد وجود سلاح های کشتار جمعی در عراق اشاره کرد.
این هفته چاک هیگل، وزیر دفاع سابق آمریکا در مصاحبه رادیویی، دولت ترامپ را متهم کرد که به دنبال تحریک ایران است. البته همه ما می دانیم که جان بولتون به دنبال حمله به ایران است. او بارها در گذشته نیت خود را آشکار کرده بود.
بنا براین، خبرنگاران باید بیشتر نسبت به ادعاهای دولت ترامپ در مورد ایران بدبین باشند. هفته گذشته بیشتر ژنرال های بریتانیایی در ائتلاف ضد داعش به خبرنگاران گفتند که خطری از جانب نیروهای نیابتی ایران در سوریه و عراق احساس نمی کنند.
به واقعیات اشاره کنید
ایران دارای سلاح هسته ای نیست و به طور کامل به توافق هسته ای برجام پایبند بوده است. جامعه اطلاعاتی آمریکا، مقامات امنیتی اسرائیل، ژنرال های ارشد آمریکایی و همچنین آژانس بین المللی انرژی اتمی این موضوع را تایید کرده اند. اما مطابق با گزارش منتشر شده در روزنامه نیویورک تایمز در هفته گذشته، پنتاگون قصد دارد که 120 هزار سرباز را در صورت از سر گرفته شدن برنامه سلاح های هسته ای ایران به منطقه اعزام کند. اما ایران چه طور می تواند برنامه تسلیحاتی‌ای را از سر بگیرد که اصلا وجود خارجی ندارد؟
اشاره کردن به تاریخچه روابط بین دو کشور
در رسانه های آمریکا به طور مداوم تصاویری از آتش زدن پرچم های آمریکا یا شعارهای مرگ بر آمریکا مشاهده می کنیم. اما خبرنگاران باید اشاره ای به تاریخچه مناقشه دراز مدت بین آمریکا و جمهوری اسلامی داشته باشند.
بخش بزرگی از جامعه آمریکا از دخالت های گذشته دولت خود در امور ایران اطلاع ندارند. در سال 1953 دولت دموکراتیک محمد مصدق، نخست وزیر ایران بعد از کودتای سازمان سیا سرنگون شد. دولت کارتر به محمد رضا پهلوی، دیکتاتور سرکوبگر ایران بعد از سقوط رژیم پهلوی در سال 1979 پناه داد. دولت ریگان به صدام حسین کمک کرد تا در جنگ علیه نیروهای ایرانی از تسلیحات شیمیایی استفاده کند.
منابع بهتری برای گزارش های خود پیدا کنید
چرا خبرنگاران صرفا به اظهارات مقامات دولتی، افسران نظامی یا اندیشکده های واشنگتن اتکا می کنند؟ چرا دیدگاه های فعالان ضد جنگ و شهروندان ایرانی-آمریکایی بازتاب داده نمی شود؟
در فوریه 2003 یک ماه قبل از شروع جنگ عراق مطالعه ای در مورد منابع استفاده شده در گزارش های رسانه ها منتشر شد. جالب است که تقریبا سه چهارم منابع خبرنگاران مقامات نظامی و دولتی بودند. تنها 6 درصد از منابع خبرنگاران کسانی بودند که نسبت به ضرورت جنگ با عراق بدبین هستند. گروه ها و فعالین ضد جنگ نیز تنها در یک درصد از گزارش های رسانه ها و خبرنگاران حضور داشتند.
در روزهای آینده پوشش دقیق اخبار مرتبط با ایران اهمیت بسیار زیادی خواهد داشت. تعدادی از مشاوران نزدیک ترامپ و کشورهای عربستان و اسرائیل به دنبال شروع جنگی جدید در منطقه هستند. تصور کنید که اگر رسانه های آمریکایی در سال 2003 کار خود را به خوبی انجام داده بودند، شاید صدها هزار شهروند عراقی و بیش از 4400 سرباز آمریکایی امروز زنده بودند.
در واقع، سردبیران روزنامه نیویورک تایمز در مه 2004 مقاله ای با تیتر «نیویورک تایمز و عراق» را منتشر کردند. در این مقاله آمده است: «اطلاعات جنجال برانگیز دولت در مورد عراق و تسلیحات کشتار جمعی کافی و قانع کننده نبودند. ما باید تلاش بیشتری برای تایید صحت این ادعاها انجام می دادیم.»
آیا نیویورک تایمز و رسانه های دیگر در آینده دوباره از نحوه پوشش مسائل مرتبط با ایران ابراز پشیمانی خواهند کرد؟ خبرنگاران و سردبیران آمریکایی برای جلوگیری از شروع جنگی دیگر در خاورمیانه باید اخبار مرتبط با تنش های بین ایران و آمریکا را بهتر پوشش دهند.