بزرگنمايي:

اخبار محرمانه -
فارن افرز: آینده اروپا در گرو انتخابات پارلمان اتحادیه
٦٤
٠
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
اتحادیه اروپا خیلی چیزها دارد ولی جذابیت شامل‌ این چیزها نیست. این بلوکِ غرق‌شده در روندها، گزارش‌ها و کمیته‌ها همواره مایه ترس و وحشت دولت‌های داخل و خارج از خود بوده و نمادی از بروکراسی کافکایی است که موجب شکست سیاست‌مداران ملی در کمک به شهروندانشان شده است.چندین گواه برای چنین ادعایی وجود دارد؛ وضعیت اتحادیه اروپا با همه دولت‌ها متفاوت است. طراحی آن که با هدف تعادل قدرت بین پایتخت‌های اروپایی و بروکسل بوده، منجر به آشفته‌بازاری از قوانین سنتی و شعب اجرائی شده و قدرت هم میان کمیسیون اروپا (که قوانین را پیشنهاد می‌دهد)، پارلمان اروپا (که کار تصویب این قوانین را بر عهده دارد) و شورای اتحادیه اروپا تقسیم شده است. شورای اتحادیه اروپا نباید با شورای اروپایی اشتباه گرفته شود که از همه سران کشورها و دولت‌های عضو اتحادیه اروپا تشکیل می‌شود.این آشفتگی نهادی تا حدودی دلیل شک و تردید رأی‌دهندگان اروپایی درباره انتخابات جدید پارلمان اروپاست. تعداد کمی از شهروندان کشورهای اتحادیه اروپا می‌دانند که اعضای پارلمان اروپا دقیقا چه وظیفه‌ای دارند و ازهمین‌روست که اصلا به رأی‌دادن در این انتخابات اهمیتی نمی‌دهند. میزان مشارکت در اولین دوره انتخابات پارلمان اروپا در سال 1979 چندان بالا نبود و از آن زمان هم هر بار کمتر شده است. در انتخابات گذشته در سال 2014، فقط 43 درصد شهروندان کشورهای اتحادیه اروپا در این انتخابات شرکت کردند و میزان مشارکت شهروندان کشورهای اروپای شرقی هم کمتر از 30 درصد بود. احزاب اروپایی مایل‌اند صاحب‌منصبان ناشناسی را نامزد این انتخابات کنند تا از پایتخت‌هایشان فرمان‌شنوی داشته باشند. در سال 2014، از هر 10 رأی‌دهنده بریتانیایی فقط یک نفر نام اعضای بریتانیایی پارلمان اروپا را می‌دانست.
بااین‌حال انتخابات پارلمان اروپا که از 23 تا 26 ماه می (امروز) برگزار شد، بیش از آنکه رأی‌دهندگان می‌دانند و اکثر سیاست‌مداران می‌گویند، اهمیت دارد. این انتخابات بعد از انتخابات سراسری هند، بزرگ‌ترین مراسم دموکراتیک جهان به شمار می‌رود. پارلمان اروپا به نوشتن قوانینی کمک می‌کند که بیش از 500 میلیون نفر را تحت‌ تأثیر قرار می‌دهد. اتحادیه اروپا همچنین یکی از معدود سیستم‌های حکومتی است که قدرت کافی برای تأثیر بر نیروهای جهانی اصلی را دارد، نیروهایی مانند تکنولوژی دیجیتال، جهانی‌سازی و تغییرات آب‌و‌هوایی.
وظیفه پارلمان
در پنج دهه ادغام اروپایی، پایتخت‌های اروپایی قدرت‌های مهمی را به بروکسل واگذار کرده‌اند، از تجارت بین‌المللی و امنیت مرزها تا مقررات امنیت هوایی و برچسب انرژی جاروبرقی. پارلمان اروپا قدرت زیادی در این مسائل دارد؛ برای مثال استانداردهای خودرو را در نظر بگیرید. سال گذشته کمیته محیط زیست پارلمان اروپا در مقابل آلمان، قدرتمندترین کشور اتحادیه اروپا و لابی‌های پروزن صنعت اتومبیل این کشور ایستاد و سازندگان خودرو و کامیون را تحت فشار قرار داد تا از پخش خودرو بیش از آنچه این کمیسیون پیشنهاد داده، خودداری کنند. پارلمان اروپا همچنین قوانینی درباره میزان استراحت و رانندگی رانندگان کامیون تصویب کرد و همچنین قدرت را از کشاورزان بزرگ گرفت تا به کشاورزان فردی برای تنظیم قیمت محصولاتشان کمک کند.
اعضای پارلمان اروپا مخالفت خود را به خارج از مرزهای اتحادیه اروپا هم رسانده‌اند. در ماه مارس، پارلمان اروپا قانونی را تصویب کرد که براساس آن شرکت‌های تکنولوژی مجبور خواهند بود محتواهایی را حذف کنند که از حقوق کپی‌رایت تخلف می‌کنند. کمیته تجارت بین‌المللی پارلمان اروپا، اتحادیه اروپا را مجبور کرد قوانین خود را در زمینه محافظت از سرمایه‌گذاران در توافق‌های تجاری آزادی شفاف‌تر کند. این پارلمان همچنین سال گذشته یک روال جهانی را آغاز کرد که براساس آن روش‌های جمع‌کردن داده‌های شرکت‌ها و نحوه استفاده از این داده‌ها محدود می‌شود.
علاوه بر این، پارلمان اروپا به‌عنوان تنها نهادی در اتحادیه اروپا که مستقیم انتخاب می‌شود، مشروعیت، پاسخ‌گویی و شفافیت بیشتری به رویه‌های اتحادیه اروپا می‌دهد. کمیته‌های پارلمانی مرتب از مذاکره‌کنندگان تجاری و اعضای کابینه (که به کمیسیونر معروف‌اند) دعوت می‌کند به پرسش‌های مردم درباره فعالیت‌هایشان پاسخ دهند، پرسش‌هایی که وقتی خبرنگاران از مقامات اتحادیه اروپا می‌پرسند، آنها احتمالا از آن طفره می‌روند. سال گذشته پارلمان اروپا مجارستان را به‌سختی سرزنش کرد، درحالی‌که رهبران اتحادیه اروپا جرئت انتقاد از این کشور را نداشتند.
اهمیت پارلمان
انتخابات پارلمان اروپا مهم است؛ ولی سیاست‌مداران کشورهای اتحادیه اروپا اغلب طوری رفتار می‌کنند گویی مهم نیست و همین باعث می‌شود رأی‌دهندگان به‌سختی متقاعد شوند که این انتخابات واقعا اهمیت دارد؛ برای مثال، امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه که تازه طرفدار اتحاد اروپاست، برنامه‌های انتخاباتی خود را فقط سه هفته پیش از انتخابات اعلام کرد. حزب راست میانه مردم اروپا (EPP) که احتمالا بزرگ‌ترین گروه سیاسی در پارلمان جدید خواهد بود، منفرد وبر، یک سیاست‌مدار آلمانی فاقد تجربه اجرائی را به‌عنوان نامزد خود برای ریاست کمیسیون اروپا معرفی کرده، سمتی که اختیارات اجرائی زیادی دارد و می‌تواند قوانین اتحادیه اروپا را پیشنهاد دهد و در نشست‌های بین‌المللی نماینده این بلوک باشد. حتی در آلمان، تنها یک‌چهارم مردم اسم وبر را شنیده‌اند. کمبود دلبستگی و نظارت بر عملکرد سیاست‌مداران ملی منجر به چندین رسوایی فساد مالی شده است؛ اعضای پارلمان اروپا چندین شغل را به‌عنوان هدیه و باج واگذار کرده‌اند و از منابع مالی اتحادیه اروپا برای کمپین‌های شخصی خود استفاده کرده‌اند. شغل فرعی برخی از آنها هم لابی‌گری است.
با وجود اهمیت انتخابات پارلمان اروپا، سیاست‌مداران سراسر اتحادیه اروپا برای متقاعدکردن رأی‌دهندگان درباره اهمیت این انتخابات تلاش چندانی نکرده‌اند. بیشتر نامزدها ضعیف‌اند و میزان مشارکت هم احتمالا پایین خواهد بود؛ بنابراین برداشت‌ها واقعیت را تقویت می‌کنند: بدون تلاش بیشتر برای برانگیختن انتخابات، احتمال کمی وجود دارد که این انتخابات منجر به پارلمانی قدرتمندتر و قانون‌گراتر شود. این امر شرم‌آور است، چراکه یک پارلمان ضعیف فقط به آن شهروندانی صدمه می‌زند که آن را انتخاب کرده‌اند.