بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - تسنیم / سریال‌های شبکه نمایش خانگی علی رغم توفیقاتی که می‌توانست داشته باشد به سمت هنجار شکنی‌های اخلاقی و ابتذال رفته است. این تاثیر گذاری به نوعی به صورت زیرپوستی در حال حرکت است و اثرات مخرب آن به مراتب بدتر از ابتذال در سینما است.
با بالارفتن بحث‌ نظارت و ارزش‌گذاری در حوزه سینما و شبکه نمایش خانگی و ورود مفاهیم و آموزه‌های غیر اخلاقی و ضددینی به گفتگوی کوتاهی با دکتر پرویز فارسیجانی مدیر کل سابق مرکز مطالعات و تحقیقات سینمایی پرداختیم.
دکتر فارسیجانی درباره اهمیت شبکه خانگی به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم گفت: شبکه نمایش خانگی یکی از مهمترین ابزارهای نمایشی ما است که حتی از فیلم‌های سینمایی اکران به دلیل نمایش ساده و راحت در منزل، مقرون به صرفه‌ بودن خصوصا به دلیل گرانی سینما، پخش مکرر و تماشای آن به همراهی خانواده تاثیر گذارتر است.
این استاد دانشگاه هنر در ادامه بیان کرد: همه این توصیفات مسئولیت‌های مسئولین سینمایی ما را سنگین‌تر کرده است و هم هنرمندان مسئولیت دوچندانی پیدا می‌کنند. در کنار این‌ نکات باید یادآور شد که اگر هزینه‌ تولید این آثار خوب تدبیر بشود نتیجه این است که بازگشت سرمایه خوبی برای تهیه کننده‌ها و سرمایه گذاران به بار خواهد آورد و سود کلانی را به همراه خواهد داشت که قابل مقایسه با سینمای روی پرده نیست. خود این موضوع باعث علاقه‌مندی هنرمندان شده که به شبکه نمایش خانگی گرایش داشته باشند. همینطور به نوعی اسپانسرها نیز علاقه‌مند هستند که با سرمایه گذاری روی این حوزه سود آوری بهتری داشته باشند.
این مدیر فرهنگی و هنری کشور گفت: مطالب گفته شده باعث می شود که ما مجبور شویم چارچوب حرفه‌ای و خوبی را تعریف کنیم که متاسفانه در این زمنیه ما خیلی جلو نرفتیم. مخصوصا با رکودی که در نمایش خانگی بود فیلمسازان ما به روش‌های مختلفی که بتوانند تا از مدیوم سینمای خانگی بهره بشتری ببرند و آن را گیشه‌ای کنند رو آوردند.
عضور شورای سیاستگذاری شبکه چهار بیان کرد: سریال‌های شبکه نمایش خانگی برخلاف توفیقاتی که می‌توانست داشته باشد به سمت هنجار شکنی‌های اخلاقی و ابتذال رفته است. این تاثیر گذاری به نوعی به صورت زیرپوستی در حال حرکت است و اثرات مخرب آن به مراتب بدتر از ابتذال در سینما است.
فارسیجانی درباره ادامه روند سریال‌های خانگی گفت: باتوجه به آنکه می‌توان یک سریال و فیلم شبکه نمایش خانگی را چندین بار دید و می‌توان به افراد مختلف داد تا آن را ببینند و دیگر اینکه شرط سنی خاصی ندارد باعث سو استفاده از آن از طرف برخی از هنرمندان شده است. شورای نمایش و پروانه ساخت شبکه ویدیویی ما نیز اغماض می‌کنند و در نتیجه ضربه‌های سنگینی دارد به خانواده‌ها و فرهنگ و اعتقادات و باورهای ما زده می‌شود. ما بارها به مسئولین مربوطه گوشزد کردیم که برخی از این سریال‌ها دارای صحنه‌ها و گفتگوهایی است که واقعا نمی‌شود دید. سینما اگر دارای ابتذالی باشد می‌توان نرفت و تماشا نکرد ولی این مورد در خانه است و مانند برنامه‌های تلویزیون پخش می‌شود. بسیاری از خط قرمزها دارد رد می‌شود و کسی هم به آنان تذکر نمی‌دهد. از طرف دیگر می‎بینیم که خود فیلم‌های سینما و آثار دیگر برای اینکه بازار گرمی داشته باشند و بتوانند فروش بهتری کنند، مثلا پشت صحنه‌ها را پخش می‌کنند که در آنان نیز خط قرمزهای دیگری نیز رد می‌شود. این موضوع می‌طلبد که هم کارشناسان و هم داوران بهتر و دقیق‌تری در سازمان‌های سینمایی فعالیت کنند، مطالبات جدی‌تری بکنند و ضوابط بهتری را نیز در نظر بگیرند و نسبت به تولید آیتم‌های بهتر و مناسب‌تر نیز فکر کنند. از همه مهمتر آنکه ضوابط را عملا در نظر بگیرند و نباید به بهانه آنکه بازار فروش فیلم خراب نشود خط قرمزها وضوابط را در نظر نگیرند.
رئیس کمیته فصل فیلم و سریال کتاب اهداف و اولویت‌های تولید و پخش صداوسیما بیان کرد: باید نسبت به شورای نظارتی گله کرد که چرا نسبت به مفاهیم و آموزه‌های غلطی که سریالی مانند ممنوعه در زمینه ازدواج دختر و پسر وارد کرده هیچ واکنشی نشان نداده است. رسما رواج سبک زندگی غربی، تقبیح ارزش‌های دینی و انقلابی به وفور در سریال‌های شبکه نمایش خانگی دیده می‌شود. زمانی باید نگران این می‌بودیم که چنین مفاهیمی را سریال‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهند ولی فعلا مشکل این است که همان مفاهیم را به صورت بدتر در شبکه نمایش خانگی خودمان نشان می‌دهند. روابط بین زن و مرد، دختر و پسر، حجاب‌های بد و پوشش نامناسب، شوخی‌های اروتیک خیلی رها شده است. اگر نظارت درست صورت نگیرد و رعایت نشود باید مطمئن بود که گام به گام تهدید خانواده‌ها جدی‌تر خواهد بود.
دکتر فارسیجانی در پایان درباره چرایی عدم ورود سینماگران فرهنگی و ارزشی ما به شبکه نمایش خانگی گفت: نمایش خانگی دارای تهدید و فرصت است. فرصت بسیار خوبی است که بتوان در آن ارزش‌ها و مسائل فرهنگی را وارد کرد و نشان داد اما از سوی دیگر بخاطر آنکه دارای تهدید مالی به خاطر سرمایه‌گذاری و مشکلات دیگر است غالبا دست و پای ورود سینماگران را به آن بسته است. سینماگر اگر بخواهد دچار مسائل مالی نشوند باید به فکر گیشه خود باشد و برای این کار مجبور می‌شوند که مفاهیم زرد و مبتذل را وارد کنند درحالی که علاقه مند به تولید و ساخت این مفاهیم نیستند. جا دارد که برای حل این مشکل امثال سازمان‌هایی مانند اوج ورود کنند تا راه برای همکاری فیلمسازان و سینماگران خوب ما که تلاش برای ساخت آثار خانگی ارزشی، فرهنگی و مناسب دارند باز شود.