بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - فرهیختگان / « پای درس جامع‌نگری در خانه پدری » عنوان یادداشت روزنامه فرهیختگان به قلم مصطفی رستمی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
7 نکته از دیدار رمضان 1403 رهبر انقلاب با دانشجویان
 1. اگر بخواهیم یک نخ تسبیح برای تحلیل محتوای جلسه پرشور و خاطره‌انگیز و البته عمیق 27 رمضان 1403 درنظر بگیریم، آن نکته همه‌جانبه دیدن موضوعات مختلف در رسیدن به تحلیل درست است. برای یک تحلیل دقیق سه‌مرحله را برشمرده‌اند؛ اول توصیف، دوم تبیین و سوم تجویز. طبیعتا هرقدر در مرحله توصیف یک پدیده بتوان جامع‌تر و دقیق‌تر همه جوانب را دید و به‌جای نگاه میکروسکوپی نگاه ماکروسکوپی داشت در تحلیل می‌توان دقیق‌تر عمل کرد. این نگاه هم در تحلیل وضع کنونی، هم در تحلیل دستاوردهای انقلاب اسلامی و هم در تحلیل دقایق گفتمانی آن مثل عدالت، آزادی و... موضوعیت دارد.
2.ترک نکردن نگاه تاریخی به رویدادها و غرق نشدن در اکنون‌زدگی شاخص دوم تحلیل دقیق است. در توصیف وضع موجود دیدن فرآیند‌ها و مبدا و معاد مهم است، یعنی باید بدانیم از چه وضعی آمده‌ایم و آرمان‌ها چه بوده است. با داشتن نگاه تاریخی است که می‌توان بین امر آرمانی و امر واقعی جمع زد. داشتن چنین نگاهی می‌تواند سویه‌های انتقادی فهم از وضع موجود را دقیق‌تر و موجه‌تر کند.
3.همانجایی را که هستید مرکز عالم قرار دهید. این گزاره علاوه‌بر آنکه پشتوانه دینی محکمی دارد، یک شاهکار مدیریتی و روانشناسی است. عمل به این گزاره یعنی افزایش تمرکز و‌ انگیزه و هم‌افزایی نیرو روی یک نقطه که منتج به توان‌افزایی و بازدهی بیشتر می‌شود. اولویت اول تشکل‌ها دانشگاه است. ذیل این گزاره باید فهم شود امروز دانشگاه هم از بعد کیفی و هم از بعد کمی دارای اهمیت فراوان است. تمرکز روی دانشگاه با کاربست نظریه دومرحله‌ای می‌تواند منشأ اثر مهم اجتماعی در کل جامعه باشد. اثربخشی روی نخبگان و ساخت گفتمان، ساخت تحلیلی جامعه را هم تغییر می‌دهد.
4.خودانتقادی درس مهمی بود که رهبر انقلاب به همه ما یادآوری کردند. نقد یک‌سویه در عصر دوسویه شدن ارتباطات و روابط انسانی فهمی ارتجاعی از کنشگری است. نقد یک حق است و نقدپذیر بودن یک تکلیف. این دو مکمل همدیگرند و به‌طور متناوب هم را بازتولید می‌کنند. تعطیل کردن یکی به همان اندازه دیگری را هم از موضوعیت می‌اندازد. دعوت به خودانتقادی در خانه پدری مطمئنا خاطر هیچ دانشجوی انقلابی‌ای را مکدر نمی‌کند.
5.بی‌افق بودن سبب روزمرگی و فرسایش آرمان‌ها می‌شود. تبیین دو آرمان اداره‌ کشور به شیوه‌ اسلامی و ارائه‌ یک الگو به مردم جهان برای اداره‌ خوب یک کشور، افق‌گشایی برای جریان دانشجویی و در نگاه کلان‌تر برای هسته پیشران حرکت کشور است که غرق در روزمرگی‌ها نشوند. افق داشتن از یک‌سو هم جلوی انفعال را می‌گیرد و هم جلوی تند شدن را.
6.لازمه حرکت موثر در دانشگاه غیر از داشتن افق و تمرکز روی دانشگاه بالا بردن توان کنشگری است. بهینه کردن این توان با داشتن نظریه و ایده، بالا بردن توان اجتماعی و بدنه تشکیلاتی و عمق دادن به مبانی معرفتی است. بدون عمق معرفتی طبیعتا نه ایده‌ای شکل می‌گیرد و نه توان اجتماعی‌ای اگر وجود داشته باشد. نداشتن عمق معرفتی و کنشگری صرف منجر به انحراف می‌شود و نداشتن کنش موثر با بدنه اجتماعی خوب هم منتج به انفعال خواهد شد.
7.عدالت به‌عنوان یک آرمان اصلی در انقلاب اسلامی پرشور‌تر از هر زمان دیگری پیگیری می‌شود اما باید درخصوص مفهوم عدالت و مختصات آن بحثی جدی کرد. عدالتخواهی با اخلاق‌مداری تنافری ندارد. مرز بین عدالتخواه بودن و آبروبری مشخص است. آن کسی که برای پیشبرد یک هدف سیاسی موضوع عدالت را در یک کنش غیراخلاقی فروکاست می‌کند، مهم‌ترین ضربه را به عدالت می‌زند.