چند روز پیش در اینستاگرام، ویدئویی از جوانی امروزی با تیپ و شمایل خاص دیدم که در قهوه‌خانه نشسته بود و درحالی‌که دوستانش در حال قلیان‌کشیدن بودند، گیتار‌به‌دست برای مدافعین حرم پاپ می‌خواند. یکی،‌دو روز قبل هم گزارشی از یکی از مربیان ورزشی خانم منتشر شد که از پشت‌پرده آمریکایی چهارشنبه‌های سفید می‌گفت و جالب اینکه خود این خانم به‌ظاهر بدحجاب محسوب می‌شد. با دیدن این خانم، یاد تصاویر صداوسیما از خانم‌های بدحجاب در راه‌پیمایی‌ها افتادم و به دل گفتم: «نمی‌دانم مدیران سیما می‌دانند چه می‌کنند یا نه؛ اما انتشار این صحنه‌ها به‌غایت ممدوح است»؛ اما چرا؟ این چند مورد چه ارتباطی به‌هم داشت؟
ابتدا مختصری فاصله بگیریم.
حضرت امام خمینی؟ره؟ فتوای حیرت‌انگیزی درباره موسیقی دارند که برخی بزرگان هنوز در ماهیت و مفهوم آن دچار ابهام‌اند. جالب اینکه رهبر انقلاب(مدظله‌العالی) نیز فتوایشان همین است. حضرت امام در اواخر عمرشان می‌فرمایند: «این چیزهایی که امروز از رادیوی جمهوری اسلامی پخش می‌شود، برای ما حلال است؛ اما اگر همین‌ها در فلان کشور اجرا شود، حرام است». حضرت آقا همین نقل را در جلسه خارج فقه توضیح می‌دهند و می‌گویند وقتی کشور و مردمی جهت‌گیری اسلامی پیدا می‌کنند، این فضای دینی و اخلاقی بر محتوا و جزئیات تأثیر می‌گذارد. سپس، مثال دقیقی می‌زنند که اگر شعر حافظ در مجلس معصیت و مطربی به آواز خوانده شود، گناه است و اگر در مجلس معرفت و عرفان باشد، صواب. دریادریا محتوا در این فتواست که جرعه‌جرعه باید نوش کرد. آیا انقلاب اسلامی را این‌طور تحلیل کرده‌ایم که به ابزار و اشیاء نیز معنا می‌دهد، چه رسد به انقلاب انفسی که رستاخیزی تاریخی است برای توبه و بازگشت انسانیت به توحید.بازگردیم به مطلع کلام. جوانی که جهت‌گیری اصلی‌اش منطبق بر جهت‌گیری انقلابی است، اشکالاتش نیز به‌مرورزمان اصلاح می‌شود؛ چه آنکه انقلاب اسلامی ظهور اسم هادی روی زمین است. حالا این روایت دلنشین قدسی از امام باقر؟ع؟به جان می‌نشیند: قطعا قطعا قطعا (با سه تأکید) عذاب می‌کنم هرکس که ولایت امام ظالمی را بپذیرد؛ ولو آن آدم در رفتارها شخصی خود انسان نیکوکار و سالمی باشد و (با همین سه تاکید) قطعا قطعا قطعا می‌بخشم کسی را که ولایت امامی قبول کرده که از جانب خدا تعیین شده و عادل است؛ ولو در رفتارهای شخصی‌اش ظالم و گنهکار باشد (بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج25، ص110). جامعه ما ایمانی است؛ پس در ظواهر این روزها نمانیم.