بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - ایران / سخنگوی جامعه روحانیت مبارز گفت: اصولگرایان به انگیزه ائتلاف حداکثری رسیده‌اند؛ از جمله جریان پایداری، تعدادی از احزاب و آقای لاریجانی و فراکسیون نزدیک به ایشان در مجلس. در مجموع شرایط به گونه‌ای است که احتمال قوی می دهم در انتخابات مجلس برنده باشیم.
روزنامه ایران با حجت الاسلام والمسلمین غلامرضا مصباحی مقدم سخنگوی جامعه روحانیت مبارز مصاحبه ای انجام داده است. بخشی از مصاحبه را می خوانید:
چشم‌انداز اصولگرایان برای انتخابات مجلس چیست؟ آیا وضعیت موجود اصولگرایان به پیروزی در انتخابات مجلس می‌انجامد؟
تجربه انتخابات‌ اخیر و خصوصاً تجربه انتخابات مجلس دهم موجب شده که انگیزه ائتلاف و همگرایی در مجموعه احزاب و شخصیت‌های این جریان تقویت شود و در قالب «شورای ائتلاف جریان ارزشی انقلاب» (نام جدیدی که برای شورای وحدت اصولگرایان انتخاب شده) فعالیت کنند. اصولگرایان به انگیزه ائتلاف حداکثری رسیده‌اند. البته هنوز کم و کاستی‌هایی در میان است و مجموعه‌هایی که باید به این حرکت وارد شوند قابل توجه هستند؛ از جمله جریان پایداری، تعدادی از احزاب و آقای لاریجانی و فراکسیون نزدیک به ایشان در مجلس. در مجموع شرایط به گونه‌ای است که احتمال قوی می دهم در انتخابات مجلس برنده باشیم.
نقش جامعه روحانیت مبارز که شما سخنگویی اش را بر عهده دارید در این شورای ائتلافی چیست؟ محور هستید یا همراه؟
جامعه روحانیت مبارز بنا نداشت در این انتخابات به‌صورت فعال وارد میدان شود. بنا بر این بود که در این دوره فترت حرکتی را که در زمینه توسعه تشکیلاتی آغاز کرده ایم، ادامه دهیم. اقدام دیگری که انجام می‌شد دعوت از نمایندگان احزاب شناسنامه دار اصولگرا بود برای تبادل نظر و تبیین حرکت جدیدی که در جامعه روحانیت آغاز شده است. در همین نشست‌ها از جامعه روحانیت خواسته شد که نسبت به این انتخابات منفعل نباشد. منتها بنای ما این نبود و نیست که بخواهیم محور باشیم. تنها می‌خواهیم به حرکتی که شورای ائتلاف جریان ارزشی انقلاب شروع کرده کمک کنیم تا این حرکت تکمیل شود و شورا توسعه و گسترش پیدا کند. ما این مسیر را امیدوارانه دنبال می‌کنیم.
این تصور در ذهن جامعه وجود دارد که اصولگرایان چندان تمایلی به رقم خوردن مشارکت حداکثری ندارند و برنده شدن خودشان را در مشارکت حداقلی می‌بینند. پاسختان چیست؟
این اتهامی است که جریان رقیب به اصولگرایان می زند. برعکس، ما خواهان مشارکت حداکثری هستیم. زیرا هرچه ملت بیشتر پای صندوق‌های انتخابات بیایند پشتوانه مردمی نظام ما قوی‌تر می‌شود و آن وقت در سطح ملی احساس قدرت بیشتری می‌کنیم. هرچه مردم ما بیشتر پشت نظام جمهوری اسلامی باشند در سطح بین‌المللی احساس قدرت و عزت بیشتری می کنیم. شما بگویید چه نشانه‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه ما خواهان مشارکت حداکثری نیستیم.
آنها فرض خود را این گونه اثبات می‌کنند که هر وقت مشارکت کمتر بوده جانب اصولگرایی یا راست سنتی رأی آورده و هر وقت مشارکت بیشتر بوده اصلاح‌طلب ها. چند دوره انتخابات اخیر هم این فرض را تأیید می‌کنند و این تصور وجود دارد که اصولگرایان هم با دانستن همین واقعیات تمایلی به مشارکت حداکثری ندارند.
این اتفاقی است که در تهران رخ می‌دهد و نه در سطح ملی.
در بسیاری از شهرها همین تفاوت دیده می‌شود...
خیر، حتی در کلانشهرهای دیگر در مورد انتخاب نمایندگان مجلس این طور نیست. بله نسبت به شوراها در بعضی شهرها این طور شد. اما آن هم ریشه‌اش در اختلاف جریان اصولگرا بود و نه مشارکت حداکثری مردم. اصولگرایان در مشهد هفت فهرست جداگانه برای شورای شهر معرفی کردند و اصلاح‌طلبان تنها یک فهرست. معلوم است که یک فهرست با حداقل و کف رأی هم برنده می‌شود و آن هفت فهرست رأی یکدیگر را خنثی کرده و حتی با داشتن مجموع حداکثر آرا بازنده می‌شوند.
بگذارید یک جمله بگویم که تکلیف را تا حدودی روشن کند. جریان اصولگرا همه کسانی را که به نحوی منتسب به انقلابند یا لااقل این طور وانمود می‌کنند که به‌صورت جدی تری پای نظام ایستاده‌اند، پوشش می‌دهد. اما جریان اصلاح‌طلب می‌گوید هر چه غیر از این است مال ماست. به عبارت دیگر هواداران انقلاب در هسته مرکزی اصلاح‌طلبان هستند اما این جریان دامنه بازی دارد. طوری که اگر بنا باشد کسانی که حتی اصل نظام را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند به فهرست ما رأی نمی‌دهند به فهرست آنها رأی می دهند. به این دلیل که مفهوم اصلاح‌طلبی یک مفهوم روشن، شفاف، چارچوب دار و دارای مرز مشخص نیست. این وضعیت موجب شده کسانی هم که به صرف عرق ملی در صف انتخابات می‌ایستند به جریان اصلاح‌طلبی رأی بدهند چون به نوعی حس می‌کنند که اصلاح‌طلبان خواسته آنها را نمایندگی می‌کنند. اما اینکه نشد فعالیت سیاسی چارچوب دار، هدفمند و در چارچوب خطوط قرمز نظام. گاهی هم می‌بینید برای جذب آرا خطوط قرمز را در می‌نوردند. این موجب می‌شود که در مشارکت حداکثری گاهی عده‌ای در انتخابات شرکت می‌کنند و به نفع اصلاح طلبان رأی می‌دهند که برای اولین بار است شناسنامه‌شان مهر می خورد. چنین اتفاقی در انتخابات ریاست جمهوری96 و مجلس 94 کاملاً برجسته بود. پس ببینید مشارکت حداکثری همیشه هم به نفع جریان رقیب ما نیست. اما مهم این است که بدانیم اصولگرایان هیچ رفتاری نداشته‌اند که نشان دهد مشارکت حداقلی را بر مشارکت حداکثری ترجیح می‌دهند.
این درست که اصلاح ‌طلبان طیف متنوعی از مردم را در بر می‌گیرند. اما اگر این ویژگی اصلاح‌طلبان نبود شاید طیف گسترده‌ای از مردم را هیچ جریان سیاسی مشخصی نمایندگی نمی‌کرد. اصولگرایان که بر چارچوب‌های مشخص خود اصرار دارند و حاضر نیستند خط قرمزهای‌شان را متناسب با ذائقه جامعه تغییر بدهند. بنابراین آنچه شما در نقد اصلاح‌طلبان مطرح می‌کنید اتفاقاً حسن‌شان است. بالاخره مردم باید توسط طیف‌های سیاسی مختلف نمایندگی بشوند و اگر توسط اصلاح‌طلبان با نظام سیاسی در ارتباط قرار نگیرند، باید چه کنند؟
بله، من هم اینکه اصلاح‌طلبان مجموعه‌ای از مردم را با نظام سیاسی مرتبط می‌کنند را مثبت می‌دانم. ولو اینکه این مردم در تفکر شخصی خود چنین ارتباطی را دنبال نکنند. خود رهبر معظم انقلاب هم وقتی از مردم دعوت می‌کنند بیایید پای صندوق‌ها می گویند «ولو اینکه نظام و من را قبول نداشته باشید.» اصولگرایان پای این رهنمود ایستاده‌اند.
ولی حاضر نیستند در قبال خواست‌های مردم انعطاف نشان بدهند؟
چرا؟ با چه نشانه‌ای این را می‌گویید؟ بنده با همه وجود می‌گویم که حاضرند انعطاف نشان بدهند. در هر انتخاباتی رهبرمعظم انقلاب بر حضور حداکثری در پای صندوق‌ها تأکید می‌کند. بنده به‌عنوان سخنگوی جامعه روحانیت مبارز می‌گویم که این جامعه با تمام وجود پای خواست رهبری ایستاده و هیچ مخالفتی ندارد. بارها با من مصاحبه کرده‌اند که ممکن است با حضور حداکثری مردم در انتخابات اصلاح‌طلبان رأی بیاورند. گفتم خب رأی بیاورند. مگر نگاهمان باید نگاه حزبی و جریانی باشد؟ در همین مجلس دهم رأی نیاوردیم. نه سر و صدا راه انداختیم و نه حاشا کردیم. بلکه تبریک گفتیم. نگرانی این است که بعضی‌ها بیایند خطوط قرمز نظام را پشت سر بگذارند و گر نه اینکه جریان‌های سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا مجلس و دولت را دست به دست کنند چه ضرری برای نظام دارد. آن رئیس جمهوری منتخب است که باید در چارچوب سیاست‌ها و خط قرمزهای نظام فعالیت کند؛ همین و بس. البته طبیعتاً ترجیح می دهیم مجلس با اکثریتی شکل بگیرد که بیشتر قبول داریم و می‌پسندیم یا رئیس جمهوری کسی باشد که از نظر مواضع و نگاه‌ها و رفتارها از نظر ما اصلح باشد.