بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - ایسنا / جلال مقامی که به گفته‌ی خودش حدود پنج سال می‌شود از دنیای دوبله دور است، با یادآوری آثار مطرحی که دوبله کرده است، می‌گوید: مردم در خیابان‌ها و کوچه و پس‌کوچه‌ها بیشتر راجع به «دیدنی‌ها» با من صحبت می‌کنند تا آثار دوبله و یادشان رفته که من دوبلور بودم؛ در حالی که من دلم برای فیلم‌هایی که دوبله کرده‌ام تنگ شده است.
این دوبلور و گوینده باسابقه که این روزها در منزل به سر می‌برد، اظهار کرد: من حدود 4 ـ 5 سالی است که کار نمی‌کنم.
مقامی در پاسخ به این پرسش که آیا دوست دارد به کار خود ادامه دهد؟ اظهار کرد: برخی اوقات برای دورهمی به واحد دوبلاژ دعوت می‌شوم اما رفت و آمد برایم مشکل است. برای اینکه تا جام جم بروم، باید مسیر طولانی را طی کنم.
او سپس به خنده می‌گوید، من اروپا بروم راحت‌تر می‌روم. دوستان و همچنین آقای نقی‌ئی (مدیر امور دوبلاژ سیما) به من لطف دارند؛ حتی چندین بار پیشنهاد کار به من دادند، اما کار کردن برای من دیگر مشکل است.
مقامی درباره‌ی وضعیت دوبله اظهار کرد: اگر بخواهم انتقاد کنم دلخوری پیش می‌آید ایرادهای اساسی می‌بینم و یادآوری می‌کنم که به نفع خودشان است. بارها در جمع واحد دوبلاژ این مشکلات را گفته‌ام. من که نمی‌خواهم دوبله کنم و حسادتی هم ندارم. نه می‌خواهم برگردم و نه می‌خواهم فیلم دوبله کنم؛ البته جوانان هم تقصیری ندارند؛ چرا که آثار خوبی وجود ندارد که ماهیت دوبه را نشان بدهد. اغلب، فیلم‌ها کره‌ای، ژاپنی و هنگ‌کنگی است که بالا و پایین می‌پرند و همدیگر را می‌کشند. با وجود اینکه بارها از من خواسته‌اند که برای کار، به واحد دوبلاژ بروم اما به دلیل مشکلات و بیماری‌ای که داشتم، ترجیح دادم کار نکنم.
این دوبلور باسابقه که در سریال «پوآرو» در نقش هستینگز دستیار پوآرو و در سریال «شرلوک هولمز» (دوبله اول) در نقش دکتر واتسون صداپیشگی کرده است، در پاسخ به اینکه آیا در دوران کاری‌اش فیلم‌های کره‌ای هم دوبله کرده است؟ اظهار کرد: من اصلا کار کره‌ای دوبله نکرده‌ام. اوایل انقلاب حدودا سال 60 بود که فیلمی به نام «زندگی» به کارگردانی آکیرا کوروساوا، کارگردان بزرگ ژاپنی را دوبله کردم. فیلمی سیاه و سفید بود. مترجم ژاپنی که نداشتیم. این فیلم زیرنویس داشت و مترجم ما آقای شایگان آن را از زیرنویس ترجمه کرده بود ولی دیالوگ‌ها اصلا به فیلم نمی‌خورد و من مانده‌ بودم که با دیالوگ‌ها چه کنم. 10 روز فقط تلاش کردم دیالوگ‌ها را به کیفیت مطلوب برسانم. یک فیلم بسیار قوی بود. روحش شاد آقای مقبلی هم رل اصلی را بر عهده داشت. فیلمی که جدی بود و دیالوگ‌های جدی و اساسی داشت. اما این فیلم‌های کره‌ای دوبله کردن ندارد. جوان‌های عزیز هم زحمت می‌کشند اما خب آن چیزی که باید را ندارد.
مقامی درباره کیفیت دوبله، اظهار کرد: من یکسری کارهای خوب را می‌بینم و دنبال می‌کنم که کارگردانان آن جوان هستند و کارهای اساسی دارند. اما بقیه‌ فیلم‌ها همه غم و قصه است. به اندازه کافی مشکل داریم اما متاسفانه تقریبا همه فیلم‌ها نزدیک به هم و دارای فضای غمگین هستند.
او که صدا و چهره‌اش هنوز که هنوز است، یادآور برنامه خاطره‌انگیز «دیدنی‌ها» است، درباره‌ی خاطرات این برنامه گفت: زمانی که این برنامه را پیشنهاد دادند، ابتدا مخالفت کردم و خوشم نیامد اما بعد وقتی که تعریف کردند که سیناپس آن چیست فکر کردم در آن شرایط و بحبوحه جنگ بد نیست کار کنم. مردم هم شدید استقبال کردند و این هم برای ما ماندگار شد.
این پیشکسوت دوبله در پایان از فیلم‌های مطرحی که دوبله کرده است یاد کرد و درباره‌ آنها گفت: من فیلم «دکتر ژیواگو» را خیلی دوست داشتم و به جای عمر شریف صحبت کردم. یکی از فیلم‌هایی که دوست داشتم همین فیلم بود. «جنایت و مکافات» داستایوفسکی و بسیاری دیگر هم همین‌طور. به قول یک بانوی فرهیخته که گفت بزرگترین ادبیات جهان را اولین با ما با صدای شما و هم‌نسلان شما شنیدیم. اغلب کارهایی که ما دوبله کردیم از جمله «بینوایان» آثار تاپ جهان بودند. هر چه بگویم کم گفتم؛ «برادران کارامازوف»، «دور از اجتماع خشمگین» و بسیاری از آثار نویسندگان بزرگ جهان؛ مگر می‌شود جای آنها بد حرف زد؟! به هر حال هر چیزی دوره‌ای داشت و تمام شد. الان در دنیا هم فیلم‌ها همه آهنی شده‌اند. آن موقع نه ماهواره بود نه اینترنت؛ برای مثال وقتی فیلم «شکوه علفزار» اکران می‌شد، چه استقبالی در سینماها می‌شد و هیجان زده می شدم از اینکه این میزان استقبال شده است. پرده کنار می‌رفت و تماشاگران به وجد می‌آمدند. اما الان سینما به خانه‌ها آمده و مردم در حال شام خوردن فیلم می‌بیند و هیچ چیزی جدی نیست.