بزرگنمايي:

اخبار محرمانه -

سیاست روز / متن پیش رو در سیاست روز منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
برخی رسانه‌ها و مقام‌های غربی در روزهای گذشته بعد از اتمام اجلاس جی7 از احتمال باز شدن باب گفت‌وگو میان ایران و آمریکا و مذاکره مجدد بر سر برجام سخن گفته‌اند؛ اما چرا همزمان و حتی پس از مذاکرات اخیر میان ایران و فرانسه نباید با آمریکا مذاکره کرد؟
رسانه‌ها و مقام‌های غربی در روزهای گذشته بعد از اتمام اجلاس سران کشورهای گروه 7 که به دلیل اختلافات میان اعضای برای اولین بار بدون صدور بیانیه مشترک به کارش خاتمه داد احتمال باز شدن باب گفت‌وگو میان ایران و آمریکا و مذاکره مجدد بر سر برجام را اصلی‌ترین نتیجه این اجلاس عنوان می‌کنند. اما این سوال مطرح می‌شود که چرا مذاکره با آمریکا منتفی است و سودی برای کشور ندارد؟
نخستین دلیل در رد مذاکره با آمریکا، تجربه برجام است. این توافق و نحوه خروج آمریکا از آن به تنهایی برای تغییر پارادایمی نحوه نگاه به مذاکره به آمریکا برای کسانی که به هر نوع گفت‌وگو با این کشور اعتقاد دارند کفایت می‌کند. خروج آمریکا از یک توافق مورد تأیید شورای امنیت سازمان ملل به زبان ساده به معنی آن است که هیچ قاعده و قانون بین‌المللی نمی‌تواند ضمانتی برای جلوگیری از نقض عهد آمریکا محسوب شود.کشوری که بالاترین تضمین ممکن بین‌المللی (قطعنامه شماره 2231 شورای امنیت) را زیر پا دومین دلیل این است که آمریکایی‌ها پیشنهاد مذاکره و اصل آن را نه وسیله‌ای برای رفع خصومت و کاهش فشار بلکه ابزاری برای اِعمال دشمنی بیشتر و مکمل فشار می‌دانند. از نگاه آمریکایی‌ها- آن‌طور که خودشان هم علناً می‌گویند- پیشنهاد مذاکره حین اعمال فشار راهبردی است که از یک سو در طرف مقابل تفرقه داخلی ایجاد می‌کند و از سوی دیگر، رد آن طرف مقابل را در معرض فشار مضاعف افکار عمومی قرار می‌دهد.
این خصلت، البته نه مختص ترامپ، بلکه ناشی از تعریفی است که آمریکایی‌ها در کل از مفهوم مذاکره با کشورهای ناهمسو با منافع خودشان دارند. از نظر آنها، مذاکره با یک کشور یا طرف ناهمسو یا باید به متلاشی شدن کامل نظام فکری طرف مقابل و همسویی محض با منافع آمریکا منجر شود و یا به معنی رسمیت بخشیدن به طرف متخاصم است و به کل باطل است. از همین رو است که انتقاد اصلی ترامپ و دیگر منتقدان در آمریکا به توافق هسته‌ای برجام این است که چرا با ایران بر سر سندی توافق شده که در آن برنامه‌هایی برای محدود کردن تمامی مولفه‌های قدرت جمهوری اسلامی، اعم از برنامه موشکی، قدرت منطقه‌ای، تفاسیر غیرغربی از حقوق بشر و به کل «جمهوری اسلامی بما هو جمهوری اسلامی» در نظر نگرفته شده است؟ انتقاد آنها این است که معنای توافقی که در آن جمهوری اسلامی هنوز از قدرت فکری برای الهام‌بخشی به مخالفان آمریکا برخوردار است جز رسمیت بخشیدن به این تفکر چیست؟
دلیل خروج از این توافق را سال‌ها بعد (2005) روزنامه نیویورک‌تایمز فاش کرد. این روزنامه نوشت دموکرات‌ها در واقع یکی از اهداف پشت پرده این توافق را فروپاشی کره شمالی قرار داده بودند و بر همین اساس به این کشور وعده ساخت رآکتورهای آب سبک داده بودند. بعد از آنکه مشخص شد که نشانه‌هایی از سرنگونی حکومت کره شمالی پدیدار نیست، دولت بوش پسر توافق را لغو کرده و از اجرای تعهدات آمریکا سر باز زد.
سوم اینکه دولت ترامپ علی‌رغم پیشنهادهایی که برای «مذاکره بدون پیش‌شرط» مطرح می‌کند، برنامه‌ای برای کاهش فشار علیه ایران ندارد و احتمالاً از مذاکره چیزی جز یک عکس یادگاری همانند کره شمالی نمی‌خواهد. در همین راستا، چند ماه پیش روزنامه نیویورک‌تایمز به غیرواقعی بودن پیشنهادات ترامپ برای مذاکره بدون پیش‌شرط با ایران اذعان کرد و نوشت: ژست‌های ترامپ برای دیپلماسی چیزی بیش از نمایش نیست.
چهارمین دلیل در نفی مذاکره، در شرایطی که آمریکا به آشکارترین شکل و با بزک‌کاری‌های کمتری نسبت به گذشته به استفاده از زور برای تحمیل اراده خود روی آورده، یک دلیل روان‌شناختی است. در میان متخصصان علوم تربیتی و روان‌شناختی قاعده ساده‌ای وجود دارد که رفتار غلط را نباید تقویت (تشویق) کرد, وگرنه تثبیت شده و به یک الگوی رفتاری دائمی تبدیل می‌شود. مثلاً والدینی که خواسته‌های کودکی که قشقرق به راه انداخته را برآورده می‌کنند ناخواسته این الگوی رفتاری را در ذهن او ثبت می‌کنند که راه رسیدن به خواسته‌ها روش‌هایی غیر از درخواست منطقی، معقولانه و مبتنی بر گفت‌وگو است.
پنجمین دلیل درباره اینکه چرا نباید با آمریکا مذاکره کرد به فطرت انسان برمی‌گردد. انسان را چه از جنبه فطری درنظر بگیریم و چه وجه طبیعت او را در نظر آوریم، هنگامی که با زورگویی مواجه می‌شود فطرتاً و طبیعتاً متمایل به مقاومت است نه کوتاه آمدن در برابر زور. بنابراین، عدم مقاومت در برابر دشمنان و کوتاه آمدن در برابر خواسته‌های آنها (که در مورد آمریکا مذاکره با ایران است) امری غیرانسانی، چه به لحاظ فطری و چه به لحاظ طبیعی، است.