بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - تسنیم / مرکز آمار ایران در گزارش جدیدی اعلام کرد: درآمد خانوارهای شهری و روستایی در سال 97 به طور متوسط در ماه، به ترتیب347 هزار و 300 تومان و 155 هزار و400 تومان بیشتر از هزینه ها بوده است.
مابه‌التفاوت درآمد و هزینه خانوارهای شهری و روستایی کشور در سال 1397 به تفکیک دهک‌های درآمدی و مقایسه روند آن با سال‌های گذشته از سوی مرکز آمار ایران منتشر شد.
بر اساس نتایج طرح‌های آمارگیری هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی سال 1397 هر خانوار شهری در کل سال به طور متوسط 43 میلیون و 491 هزار تومان درآمد و 39 میلیون و 323 هزار تومان هزینه داشته که معادل متوسط ماهانه 3میلیون و 624 هزار تومان درآمد و 3 میلیون و 277 هزار تومان هزینه است.
هر خانوار روستایی نیز در سال مزبور23 میلیون و 311 هزار تومان درآمد و 21 میلیون و 447 هزار تومان هزینه داشته که معادل متوسط ماهانه یک میلیون و 943 تومان درآمد و یک میلیون و 787 هزار تومان هزینه بوده است.
*پیشی گرفتن درآمد خانوار از هزینه ها
مابه‌التفاوت درآمد و هزینه سالانه خانوارهای کشور در سال 1397 نشان می‌دهد هر خانوار شهری به طور متوسط 4 میلیون و 168 هزار تومان و هر خانوار روستایی به طور متوسط یک میلیون و 864 هزار تومان بیشتر از هزینه سالانه‌اش درآمد داشته است که معادل متوسط ماهانه 347 هزار و300 تومان و 155 هزار و 400 تومان به ترتیب برای هر خانوار شهری و روستایی بوده است.
لازم به ذکر است مابه‌التفاوت درآمد و هزینه خانوار لزوماً به معنی پس انداز خانوار نیست. به طور ساده پس انداز عبارت است از بخشی از درآمدهای افراد که خرج نشده است. اما در تحلیل های اقتصاد کلان مفهوم صحیح پس انداز را باید از جریان دایره وار درآمد و تولید ملی فهمید. با توجه به اینکه هر درآمدی که ایجاد می ­شود از طرف دیگر به معنی تولید کالا و خدمات است، لذا خودداری از مصرف و خرج نکردن تمام درآمد به معنی مصرف نشدن بخشی از کالا و خدمات تولید شده نیز بوده و در واقع در مفهوم اقتصاد کلان، همین بخش از تولید مصرف نشده است که بیانگر پس انداز است. چنانچه به پس انداز از دید تشکیل سرمایه بنگریم، مناسب ترین مفهوم برای پس انداز است زیرا پس انداز و سرمایه گذاری در دنیای واقعی جدا از هم نیستند .به عبارت دیگر همان کالا و خدماتی که بر اثر خودداری افراد جامعه از خرج کردن همه درآمد یا بر اثر پس انداز به مصرف نرسیده است، می­ تواند تبدیل به سرمایه گذاری شود.
در طرح­ های آمارگیری هزینه و درامد خانوار درامد یک­سال گذشته خانوار سوال شده و آن بخشی که برای سرمایه گذاری از خانوار خارج می­شود پرسیده نشده و فقط در صورتی­که در کوتاه مدت (دوره زمانی یک ساله مورد پرسش) دارای بازدهی مالی باشد در بخش درامدها ثبت می­شود. لذا نمی توان پس انداز خانوارها را (چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت) از طریق این آمارگیری محاسبه کرد.
روند مابه‌التفاوت درآمد و هزینه خانوارها در سال‌های اخیر از مثبت بودن این مابه‌التفاوت از چند سال گذشته حکایت دارد؛ به گونه‌ای که در سال‌های 1395 و 1396 نیز هر خانوار شهری به ترتیب 3 میلیون و239 هزار تومان و 3 میلیون و742 هزار تومان و هر خانوار روستایی به ترتیب یک میلیون و 996 هزار تومان و 2 میلیون و 317 هزار تومان بیشتر از هزینه سالانه‌اش درآمد داشته است.
در واقع، از سال 1395 تا1397 هر خانوار شهری به ترتیب 10.2 ، 10.2 و 9.6 درصد و هر خانوار روستایی به ترتیب 11.3 ، 11.5 و 8 درصد از درآمدش نسبت به کل هزینه‌هایش بیشتر بوده است.