بزرگنمايي:

اخبار محرمانه -
علیفر؛ محصول اورجینال صداوسیما!
٨١٦
٠
روزنامه شهروند / متن پیش رو در شهروند منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
تجربه ما درباره افراد نظامی و به‌خصوص آنهایی که درجه سرهنگی روی دوش داشته‌اند این است که با انسان‌هایی خشک و منظم و البته بی‌ادعا طرف هستیم. آدم‌هایی که نه دنبال خودنمایی‌اند و نه برای رسیدن به آرزوهایشان روی به سوءاستفاده از جایگاه‌شان می‌کنند. برای یکی مثل سرهنگ علیفر اما قضیه جور دیگری است. کسی که با صدایش به‌عنوان گزارشگر روی بازی‌های نه‌چندان حساس تلویزیون به مردم شناسانده شد و در سال‌های اخیر با گاف‌های مختلف، شوخی‌های بی‌مزه و البته مصاحبه‌های عجیب‌وغریب بیشتر از هر زمان دیگری نامش را بر سر زبان‌ها انداخت.
به عبارت بهتر قصه نظامی‌ سن‌وسال‌دار تلویزیون از همه گزارشگرهای دیگر متفاوت است، نه جنس سوتی‌هایش مثل بقیه است و نه رفتارش شباهتی به هیچ‌کدام از همکارانش دارد. مسأله اصلی اما این‌جاست که در همه مدتی که علیفر با سوتی‌های پرسروصدا و ادعاهای عجیب نه‌تنها خودش که تلویزیون ایران را هم به سخره گرفت، هیچ‌کس از داخل سازمان صداوسیما جلوی او نایستاد؛ نه وقتی آن «توووووی دروازه»‌های گوش‌خراش خواب شبانه را از مخاطبان فوتبال در مسابقات نه‌چندان ارزشمند بامدادی می‌گرفت، نه زمانی که ادعای مربیگری کرد و از داشتن پیشنهاد برای هدایت تیم‌های لیگ برتری سخن گفت و نه روزی که توسط یک پسر خورموجی و مخاطب ویکی‌پدیا سرکار گذاشته شد و نام سازنده ورزشگاه یکی از بازی‌های جام‌جهانی را «دولاب امیر» معرفی کرد! در تمام این مدت اما سازمان صداوسیما هیچ واکنشی به این اتفاقات نداشت و در چنین شرایطی حالا باید هم بی‌مزه‌ترین شوخی تاریخ گزارشگری را درقالب یک سوتی تحویل‌مان بدهد!
بدون تردید در تمام جریاناتی که علیفر پای ثابت‌شان در تلویزیون بوده، نمی‌توان نقش صداوسیما را نادیده گرفت. سازمانی که با محدودیت‌های متنوع بارها جلوی مسائل مختلفی را در جدول پخش برنامه‌های خود گرفته، در بازه‌های گوناگون توسط مجریان، میهمانان و … غافلگیر و سوژه‌ای برای شبکه‌های اجتماعی شده است. البته که حذف مجریان به خاطر بیان مسائل مورد توجه جامعه پذیرفتنی نیست، اما برای یکی مثل علیفر ماجرا فرق می‌کند. کسی که بارها و بارها نشان داده سواد کافی برای گزارش مسابقات فوتبال را ندارد، چندین ‌سال است مورد انتقاد مخاطبان ورزشی قرار گرفته و هیچ مقام مسئولی هم در صداوسیما جلویش نایستاد.
آن هم دقیقا سازمانی که وقتی او سیدجلال حسینی 39ساله را ‌هافبک وسط(‍!) لوانته توصیف می‌کند، قدرت محرومیتش تا اطلاع ثانوی را دارد و در این خصوص بیانیه رسمی نیز صادر می‌کند. پس مشخص است که چنین قدرتی در سال‌های گذشته نیز وجود داشته، اما انگار عزمی برای این کار نبوده است. شاید هم آن‌قدر مسئولانش درگیرودار ممیزی و پیش بردن اهداف خود در برنامه‌های مختلف بودند که فراموش کردند خیلی زودتر از اینها جلوی چنین رفتارهای سودجویانه و خودخواهانه را از سوی گزارشگری که حداقل 90 دقیقه صدایش به صورت زنده روی آنتن است، بگیرند.
به عبارت دیگر اگر علیفر امروز به این‌جا رسیده که فرض کند کاپیتان مشهور پرسپولیس (که طی دو هفته گذشته برای این تیم بازی کرده) به قول خودش «سه سوت» به لوانته رفته، نه‌تنها ناآشنایی او با قوانین نقل و انتقالاتی فوتبال را نشان می‌دهد و عدم آگاهی‌اش را از فوتبال و فوتبالیست‌ها را به رخ می‌کشد که اثبات می‌کند او محصولی اورجینال از سازمانی است که فقط در یک مورد خاص سال‌ها با عدم برخورد با مجری درجه چندمش احترام به مخاطبانش را از یاد برده است.