بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - جماران / سید محمدعلی ابطحی در کانال تلگرامی خود نوشت: «چندی پیش با اتومبیل به سمت مشهد می رفتم.
استان کوچک سمنان دو رییس جمهور تقدیم ایران کرده است، احمدی نژاد و روحانی. کلا استان تحفه پروری است ، آقای احمدی نژاد اهل آرادان وآقای روحانی اهل سرخه هستند.
قدیم ها در دوره آقای احمدی نژاد، تابلویی در ورودی شهر آرادان زده بودند که نوشته بود به آرادان ، شهر دکتر احمدی نژاد خوش آمدید ، کار بدی نبود. الان هم دم دروازه ورودی سرخه تابلویی هست که نوشته به سرخه، شهر دکتر روحانی خوش آمدید.
ای کاش دم دروازه وررودی اردکان و رفسنجان و قزوین و حتی همدان تابلویی بود که نوشته بودند به زادگاه خاتمی و هاشمی و رجایی و بنی صدر خوش آمدید ، بالاخره یک دوره ای هر کدامشان بعد انقلاب رییس جمهور بوده اند.
اما بعد از آمدن دولت جدید تابلوی آرادان محل تولد دکتر احمدی نژاد عوض شده، تا اینجاش باز هم مهم نیست. کار زشت این است که تابلو زده اند که به آرادان خوش امدید و به شکل بچه گانه ای کنار تابلوی شهر آرادان عکس دکتر روحانی را روی تابلوی شهر آرادان زده اند.
شاید در نگاه عادی موضوع مهمی نباشد. اما در نگاه اخلاقی بسیار مهم است ، این کار طبعا به معنای دهن کجی بچه گانه به احمدی نژاد است. من به هزاران دلیل همیشه منتقد احمدی نژاد بوده ام. اما این کار به ضرر احمدی نژاد نیست ، دهن کجی به اخلاق مدیریتی است.
حتما دکتر روحانی در این کار نقشی نداشته است ، رده های بعدی هم احتمالا این کار را نکرده اند. اما آسیب این تملق های تهوع آور به دکتر روحانی و نظام سیاسی کشور بر می گردد.
پیامبر به همین دلیل می گفت "احْثُوا فِی وُجُوهِ الْمَدَّاحِینَ التُّرَاب"(به صورت متملقان خاک بپاشید.)
دفتر رئیس جمهور برای حفاظت از حرمت اجتماعی رییس جمهور باید هرچه سریعتر دستور دهد عکس دکتر روحانی را از روی تابلوی ورودی شهر آرادان، محل تولد احمدی نژاد بردارند. یقینا فردای پایان کار دکتر روحانی، و احتمالا توسط همان شخص که عکس روحانی را بالای شهر آرادان زده است، تابلوی شهر سرخه را با عکس رییس جمهور بعدی می گذارند.
فرهنگ تملق، و دورویی و ریا کاری آفت بزرگی برای انقلاب است، اولین دوره ای که مجلس شورای اسلامی می خواست افتتاح شود، همه نمایندگان خدمت امام رسیدند؛ مرحوم فخرالدین حجازی که بیشترین رای را آورده بود در مورد امام و در حضور ایشان نطقی کرد که تملق در آن بود. در همان جلسه و در ملاعام امام تنفر خود را از این تملق اعلام کردند.( صحیفه امام، ج 12، ص343.)
متملقان همیشه هستند ولی نگرانی این است که مدیران از تملق استقبال کنند.»