بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - آخرین خبر / نرگس کلباسی با انتشار این عکس نوشت: یک سال و نیم پیش بود که یه تحول فوق العاده قدرتمند توو زندگیم اتفاق افتاد.
دیگه ول کردم هر چی غم و غصه و دردهایی که از نداشتن پدر و مادر همراهم بود.
رهاش کردم و انداختمش دور و دیگه هم سراغم نیومده. انگار از قفس اومدم بیرون. چقدر جونمو گرفته بود و اصلا خبر نداشتم چه اثری روی من داشت.
کافی بود بگی باباحسن، صدام می لرزید، سرخ می شدم گریه م میگرفت. کافی بود کسی در مورد مادرش بگه، من غصه می خوردم و به فکر فرو می رفتم که چه حسی داره مادر داشتن...؟
هر سال سنم بالاتر می رفت ولی انگار هنوز اون دختر 11 ساله بودم. عجیبه، همیشه از این می ترسیدم که اگر این دردا نبود، آیا این مسیر برای زندگی رو انتخاب می کردم؟ می ترسیدم بگذرم ازش که نکنه منم تغییر کنم. ولی دیدم نه.
وقتی انداختمش دور، تازه فهمیدم کی ام.
نه تنها مسیرم رو عوض نکرد، بلکه هزاران برابر قوی ترم کرد، هزاران برابر منو عاشق کرد. باز شدم به دنیای اطرافم و یتیم ها و بچه ها فقط نبودن کسانی که می تونستم عاشقشون باشم.
عشق برام بزرگ‌ شد، دنیای پذیرفتن عشق برام باز شد. چیزی که قبلا ازش فرار می کردم.
این روزا همه چیز رو فقط به عنوان حقیقت نگاه میکنم و بس.
مثلا بابا حسن فوت کرده. خب! این یک حقیقته... غم و غصه و وای من چقدر بدبختم، حالا من یتیمم... این حقیقت نیست، اینا همه ش داستاناییه که خودم از خودم در آوردم. در واقعا خودم، خودم رو نابود میکردم.
زلزله اومد... خب! زلزله اومد، این یک حقیقته! وااای چرا توو ایران، حالا ما چیکار کنیم، چقدر بدبختیم، خاک بر سر من که عرضه ندارم کاری کنم... تفاوتش رو می بینید؟
یکی بهم فحش داد، خب همین! نه اینکه واای به چه حقی این به خودش اجازه داد همچین کاری کنه، مگه نمیدونه من کی ام؟! مگه نمی دونه قانون هست، مگه من چیکار کردم، حتما فکر کرده من ضعیفم... یکی بهم فحش داد/ تمام! می بندمشو میندازمش دور، زندگیمو ادامه می دم. و چقدر این باعث می شه ذهنم خالی باشه و اونوقت جا هست برای خیلی چیزای دیگه. هر چیزی که خودم بخوام، در هر لحظه.
اگر دوست داشتید، با هم تمرین کنیم، برام بنویسید حقیقت ها رو و داستان هایی که برا خودتون در میارید و شده واقعیت زندگیتون. کلی ذوق دارم که بخونمشون. دوستتون دارم