بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - صبح نو / همزمان با برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر، آقای سیدرضا میرکریمی، دبیر این رویداد درباره برخی از حواشی این دوره از جشنواره توضیحاتی ارائه داد. سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، درحالی به روزهای پایانی‌اش نزدیک می‌شود که مثل هرسال با حواشی رسانه‌ای مختلفی همراه بوده است. برای بررسی بیشتر جزئیات این دوره از فجر جهانی با سیدرضا میرکریمی گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
معمولاً یکی از کارکردهای جشنواره‌های مهم سینمایی، کمک آن‌ها به بیشتر مطرح شدن فیلم‌هاست. آیا فجرجهانی توانسته به این جایگاه برسد؟
به نظرم این سؤال را باید از فیلمسازانی که در جشنواره فیلم داشته‌اند، یا آن‌هایی که فیلم‌شان در بخش مارکت جشنواره حضور داشته بپرسید. عموماً به‌شدت از این جهت راضی‌اند که این جشنواره به محلی برای معرفی فیلم‌های ایرانی تبدیل شده است. این فیلم‌ها به انبوهی از مخاطبان خارجی که در یک‌جا جمع می‌شوند معرفی می‌شود. هرچند که این، تنها وظیفه جشنواره نیست. ما یک هدف بزرگتر هم برای خودمان داریم؛ می‌خواهیم فیلمسازان و استعدادهای منطقه را معرفی کنیم و همین‌طور محل مناسبی برای مطرح شدن فیلم‌هایشان باشیم.
وقتی بازیگری در یک جشنواره جهانی جایزه بگیرد، آن اتفاق برایش شبیه یک سکوی پرتاب است. آیا جشنواره جهانی فجر این کارکرد را دارد؟
افق مطلوب ما زمان خواهد برد. این کار صبوری، استمرار و انرژی می‌خواهد. برای من بسیار جالب است که این جشنواره آن‌قدر بزرگ شده که همه از آن انتظارات بزرگ دارند!
البته با حضور چهره‌های مشهورسینمایی مثل شما و دیگر همکاران در این جشنواره این رسانه‌ای شدن اتفاق عجیبی نیست و نمی‌توان آن را لزوماً یک امتیاز در نظر گرفت!
این‌طور نیست؟
خب پس آمارهای رسمی را چه کنیم؟! وقتی 160‌فیلم از 70کشور مختلف اکران می‌شود، آیا این یک واقعیت است یا نه؟
صندلی سالن‌های اکران این فیلم‌ها هم پر می‌شود؟
بله! چرا به سالن‌ها نمی‌روید که صندلی‌های پر را ببینید؟! بروید ببینید و بعد مقایسه کنید با چهار سال پیش. آن روز که من جشنواره را تحویل گرفتم اصلاً کسی برای تماشای فیلم ایرانی می‌آمد؟ در یکی از دوره‌های جشواره جهانی، فیلم‌های خارجی در شرایطی اکران شد که حتی آن‌ها را زیرنویس فارسی هم نکرده بودند! تصور کرده بودند وقتی مشتری ندارند چرا باید آن فیلم‌ها را زیرنویس کنند. با این حرکت نفس چرایی برگزاری این جشنواره زیر سؤال رفته بود. جشنواره بین‌المللی داشتیم که فیلم‌هایش زیرنویس نداشت. همین الآن بخاطر متقاضی زیاد دوستان من تصمیم گرفتند برخی از سهمیه‌ها را کم و آن را به بلیت‌فروشی اضافه کنند. ما در کمتر از چهار سال از آن نقطه، به جایگاه امروز رسیده‌ایم. این‌ها را آمار می‌گوید، نه رضا میرکریمی!
آمار رسمی وجود دارد که بتوان آن‌ها را بررسی کرد؟
نه‌تنها آمار رسمی بلکه سیستم آنلاینی داریم که به‌طور مجزا نشان می‌دهد چه تعداد کارت وارد کاخ شده و این که چه کسانی چه فیلم‌هایی را دیده‌اند. سال گذشته همین کار را کردیم و براساس گرایش آدم‌ها فیلم‌هایمان را انتخاب کردیم.
براساس آمار امسال به چه تحلیل خاصی رسیده‌اید؟
هرسال همین کار را می‌کنیم و به همین خاطر است که به‌مرور این رویداد بی‌نقص‌تر می‌شود. یکی از دستاوردهای مهم جشنواره این است که طبق آمارها، سال گذشته حدود 10تا15درصد از سالن‌های نمایش‌دهنده فیلم‌های خارجی توسط مهمانان غیرایرانی
پر می‌شد. یعنی مهمانان خارجی صرفاً برای تماشای فیلم‌های ایرانی نمی‌آیند، بلکه انتخاب‌های دیگرمان هم برای‌شان جذاب است.
باتوجه به محدودیت اکران فیلم‌های خارجی در ایران، فکر می‌کنید این موضوع با اهداف جشنواره در تضاد نیست؟
اگر فیلم‌های خارجی خریداری نشوند که اصولاً امکان اکران عمومی نخواهند داشت. ما فقط مجوز سه تا چهار اکران را داریم. تلویزیون فیلم‌هایی را خریداری کرده است. یک دوره‌ای موسسه رسانه‌های تصویری برای گروه هنر و تجربه هم این کار را کرد. خودمان هم به‌دنبالش هستیم که با پخش‌کننده فیلم‌ها، موافقت‌نامه‌هایی ثبت کنیم که بتوانیم باشگاه جشنواره را در طول سال زنده نگه داریم و به شکل یک سینماتک فعالیت کنیم.
برخی از فیلم‌های ایرانی به دلایل مختلف امکان حضور در جشنواره ملی را پیدا نمی‌کنند و بعضاً وارد جشن جهانی می‌شوند. معیار انتخاب شما برای فیلم‌های ایرانی چیست؟
معیار خاصی نداریم. هرفیلمی خوب باشد انتخاب می‌شود. ارزش‌های سینمایی حرف اول را می‌زند. طبعاً به پراکنش فیلم‌ها و این که درآن بخش چه فیلم‌هایی داریم و این مورد که جای چه جنس فیلمی در آن بخش خالی است هم حتماً توجه می‌شود.
تحریم‌ها امسال چه تأثیری بر جشنواره جهانی فیلم فجر داشت؟
سال سختی بود. تحریم‌ها باعث شد منابع بودجه‌ای کاهش پیدا کند و وزارت ارشاد تا این لحظه صرفاً وعده پنج میلیارد تومان کمک را داده که البته هنوز محقق نشده است. بهمن‌ماه در آستانه تعطیل شدن بودیم. تلاش‌هایی فردی و جمعی رقم خورد که این رویداد ملی برگزار شود. عمده حمایت ما از جانب شهرداری تهران و آقای حناچی است. ایشان جشنواره جهانی را رویدادی مهم برای تهران می‌دانند. جالب است بدانید در اکثر کشورها، شهرداری‌ها این جشنواره‌ها را حمایت می‌کنند. حمایت نسبتاً خوبی هم از طرف وزیر محترم ارتباطات صورت گرفت. آقای وزیر سال قبل هم پیغام داده بودند که این جشنواره کاری فراتر از سینماست و فواید زیادی برای کشور دارد. البته اسپانسرهای بعضاً کوچک‌تر هم داشتیم که حتی در حد چند بلیت هواپیما کمک کردند. امسال تصمیم داشتیم بخش پذیرایی از مهمانان ایرانی را قطع کنیم که با کمک اسپانسرها این اتفاق رخ نداد.
آیا آقای «علیجانی» که ظاهراً اسپانسر چند برنامه مهم تلویزیونی و فیلم سینمایی هستند، جزو اسپانسرهای این جشنواره است؟
آقای علیجانی امسال فقط با جشنواره ملی فجر به‌عنوان اسپانسر همکاری داشتند.
در کنار حضور هنرمندان ایرانی در مدیریت‌های اجرایی، آیا برنامه‌ای برای استفاده از هنرمندان خارجی در این مسوولیت‌ها دارید؟
این مورد هم سخت و چه‌بسا به لحاظ اجرایی نشدنی است. ما در طول سال باهم همکاری می‌کنیم و شما حاصلش را الآن می‌بینید. در طول سال جلسات هماهنگی وجود دارد و نقاط ضعف شناسایی می‌شود. نواقص را ترمیم می‌کنیم. شاید در اروپا که به لحاظ فرهنگی به هم نزیک‌اند این کار را بکنند اما در جاهای دیگر آن‌چنان مرسوم نیست. همین که مهمانان به ایران می‌آیند و برای ما کلاس‌های آموزشی برگزار می‌کنند، در طول سال در قامت یک مشاور برای ما فیلم و مهمان معرفی می‌کنند درواقع جزئی از تیم ما محسوب می‌شوند. در عراق، سوریه، مصر، تونس، مراکش، آسیای میانه و کشورهای دورتر از مشاوره افتخاری سینماگران بهره می‌بریم. آقای سوکورف از کارگردانان درجه یکی که چند سال پیش مهمان ما بود هر سال برای ما فیلم‌های خوبی را معرفی می‌کند.