اخبار محرمانه -
خواب‌های خطرناک برای تولید برنج
k ١
٠
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
عبدالحسین طوطیایی| افزایش اخیر قیمت برنج در بازار برای تریبون واردکنندگان فرصت مناسبی را فراهم کرد تا با ابراز دلسوزی‌های مهربان‌تر از مادر برای مصرف‌کنندگان، به قامت شکننده تولید این محصول باز هم ضربه بزنند. دبیر انجمن واردکنندگان برنج در‌این‌باره گفته در سال‌های گذشته اعمال ممنوعیت زمانی واردات برنج، هزینه‌ای معادل 300 میلیون دلار به اقتصاد کشور تحمیل کرده است، چراکه تجار ایرانی در مقطعی که برنج جدید با مقدار بالا عرضه می‌شود، در بازار بین‌المللی حضور ندارند و هنگام آزادشدن واردات، حجم بالایی از تقاضا وارد بازار خارجی می‌شود. او با اظهار دلسوزی برای اقشار کم‌درآمد از قبیل کارگران و بازنشستگان و... گفته اکنون که با دلار چهارهزارو 200 تومانی قیمت برنج وارداتی هشت هزار تومان شده، بهتر است
دولت محدودیت پنج‌ماهه واردات را بردارد تا مبادا قیمت برنج از 25 هزار تومان هم فراتر برود! دبیر واردکنندگان برنج از بابت اثرات تحریم‌ها و تأثیر منفی آن بر امنیت غذایی و بنابراین تسریع در واردات برنج نیز اظهار نگرانی کرده است.
ای کاش امثال ایشان با نگاهی به منافع ملی به این نکته توجه کنند که دستیابی به امنیت غذایی به کمک دلارهای چهارهزارو 200 تومانی یک راه‌حل اضطراری است و یک موفقیت محسوب نمی‌شود. آنچه متولیان تولید حتی در همین تنگناهای تحریم باید مد نظر قرار دهند، تلاش همه‌جانبه و در سایه مشارکت مردم برای تحقق «حکمرانی غذایی» و نه امنیت غذایی وارداتی است. جالب اینجاست که از سویی دیگر دبیر انجمن تولیدکنندگان برنج برخلاف انجمن واردکنندگان نه‌تنها چشم‌انداز تولید برنج را در سال جاری پربارتر از سال قبل دانسته که گرانی جهشی اخیر را معلول ترفند محتکران دانسته و آن را با افزایش هزینه‌های تولید امسال بی‌ارتباط اعلام کرده است! در چند دهه گذشته که برنج به‌تدریج به‌عنوان یک غذای اصلی در الگوی مصرف مردم قرار گرفت، واردکنندگان به‌گونه‌ای هم‌زمان با برداشت و عرضه برنج داخلی واردات را انجام می‌دادند؛ روندی که همواره به زیان تولیدکنندگان داخلی بود. اگر در این سال‌ها، مرغوب‌ترین شالیزارهای خطه شمال به زیر کشت انبوه ویلاسازی رفت، چه‌بسا ریشه آن را باید در ناهم‌زمانی تولید داخلی و واردات جست‌وجو کرد.
چنین تقابل‌های تولیدستیزی، وزارت جهاد کشاورزی را ناگزیر از آن کرد که برای حمایت از تولید داخلی، کنترل بازار مصرف و واردات را در دست بگیرد؛ موضوعی که قطعا به مذاق حلقه‌های واردکننده خوشایند نبود و این شد تا در هر بزنگاهی به سیاه‌نمایی این محدودیت بپردازند. درحال‌حاضر با سرانه مصرف 36 کیلوگرم برنج و تولید داخلی 2/2 میلیون تن، نیاز به واردات برای کشورمان حدود یک میلیون تن در سال است. متأسفانه انجمن واردکنندگان برنج با ارائه اغراق‌آمیز رقم 42 کیلوگرم به‌عنوان سرانه مصرف هم برای واردات غیرلازم 500 هزار تن بیشتر در سال فضاسازی کرده و هم با تلاش برای تغییر زمان واردات، نگاه سودجویانه‌ای به این موضوع ملی می‌کند. نگاهی که اگر مدیریت بخش کشاورزی آن را نادیده بگیرد، در سالی به نام رونق تولید، شاهد ناپایداری دیگر بار در توسعه داخلی این کالای استراتژیک خواهیم بود. نباید سیاه‌نمایی‌های جهت‌دار برای زمینه‌سازی واردات زودهنگام برنج، متولیان تولید را دستخوش شتاب‌زدگی کند، بلکه می‌توانند با اطلاع‌رسانی‌های لازم، جامعه آگاه مصرف‌کننده را به مشارکت و مدیریت مصرف فرابخوانند. تشکل‌های واردکننده نیز بهتر است چشم امید از صندوق لاغر ذخایر ارزی برگرفته و همسوی انجمن‌های تولید به منافع ملی توجه کنند و سرمایه خود را به‌جای واردات، به حوزه تولید بهینه این غذای محبوب ایرانی اختصاص دهند.