اخبار محرمانه -
محرمانه های رییس جمهور
٣٥٨
٠
سازندگی / متن پیش رو در سازندگی منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
امیرمحبیان| نشست شنبه‌شب که عنوان جلسه‌ای صمیمانه را داشت بین رئیس‌جمهور و نخبگان سیاسی از جریانات مختلف برگزار شد. گرایشات متفاوتی از جمله اصولگرا، اصلاح‌طلب، مستقل و اعتدالی در آن حضور داشتند و نظراتشان را بیان کردند. زمان تعیین شده کم بود لذا تعدادی نظرات خودشات را مطرح کردند اما حدود 8 نفر موفق به بیان نظراتشان نشدند که یکی از آنها شخص من بود.
این نشست در مجموع بسیار مفید و خوب بود که دغدغه‌ها مطرح شد که برخی نگرانی‌های اقتصادی جامعه و برخی نگرانی‌های شخصی‌شان را گفتند. از بعضی وزرا انتقاد شد و برخی دیگر مورد تعریف واقع شدند. برخی نیز درمورد سیاست خارجی سخن گفتند.
رئیس‌جمهور با تحمل همه نظراتی که بیان شد را گوش داد. نظراتی که گاهی بسیار صریح گفته می‌شد و در مجموع نشست خوبی بود اما انتقاداتی نیز به آن وارد است. یکی از انتقادات به زمان‌بندی برمی‌گردد که همواره این دغدغه وجود دارد که همگان موفق به بیان نقطه‌نظراتشان نمی‌شوند و دیگر اینکه پیگیری‌های لازم مانند دبیرخانه باید بعد از این‌قبیل نشست‌ها وجود داشته باشد که وقتی افراد رویکردی را مطرح می‌کنند پیگیری کنند تا همه بدانند که سخنانشان رها نشده و اگر رئیس‌جمهور لازم می‌بیند توضیحات بیشتری را خواستار شود.
از جمله انتقادات مهم به این جلسات این است که افراد بیشتر طرح دغدغه می‌کنند درحالی که شاید رئیس‌جمهور و
دولت بیشتر نیازمند این باشند که راهکارها و راه‌حل‌ها به بحث گذاشته شود و مورد استفاده قرار گیرد.
رئیس‌جمهور درخواست کردند که بخش‌هایی از سخنانشان محرمانه باقی بماند بنابراین احتمالا هروقت صلاح بداند خودشان آن را مطرح می‌کنند، اما دو نکته حائز اهمیت است. 1) تاکید جدی آقای
روحانی بر عدم مذاکره در شرایط فعلی. رئیس‌جمهور گفت که اکنون برای مذاکره مناسب نیست. لذا این سخن رئیس‌جمهور سیاستی مشترک را میان همه ارکان می‌رساند. 2) رئیس‌جمهور بر محدودیت‌هایی که
دولت دارد تاکید داشتند و اعلام کردند که درخواست‌ها از قوه مجریه باید در چارچوب همین محدودیت‌ها باشد.
هرچند شخصا اعتقاد دارم که
دولت با علم به محدودیت‌ها مسئولیت را پذیرفته لذا باید همه جا تمام کارآمدی خود را نشان دهد. در مجموع از جمله نکات مهمی که قصد مطرح کردنش را در افطاری رئیس‌جمهور داشتم اما میسر نشد، مباحث کشور اکنون فراتر از جناح‌های ملی است، لذا اگر بخواهیم در گرایش جناحی‌مان تصلب داشته باشیم و در این شرایط خیانتکار نباشیم حداقل اشتباه راهبردی بزرگی را انجام داده‌ایم، جامعه و مسائل آن از هردو جناح گذشته اما جناح‌ها می‌توانند به حل مسائل کمک کنند. همه ما هدفمان این است که اصل نظام در دل و دیده مردم باشد بنابراین لازم است در این شرایط که کشور همه‌جانبه تحت فشار و درگیر با نوعی جنگ اقتصادی است،
دولت با کارآمدی و نخبگان نیز با هوش و درایت بتوانند به حل مشکلات مردم کمک کنند.
دغدغه اصلی جامعه در شرایط فعلی کاملا مشخص است و همانطور که در هر جنگ نظامی دولت‌ها تلاش می‌کنند تا برای مردم‌شان پناهگاه درست کنند، در حوزه اقتصادی هم ما نیازمند این هستیم که برای طبقات ضعیف پناهگاه اقتصادی ایجاد کنیم. مردم باید احساس کنند که قوه مجریه سرکار است و بر مسائل و جریانات کنترل دارد، نه اینکه احساس رهاشدگی داشته باشند. مردم به احساس‌های فیزیولوژیکی سقوط کردند و این باعث می‌شود که بسیاری از خواسته‌ها را از مردم نداشته باشیم، زیرا ابتدا باید مشکلات آنها را برطرف کنیم.
هدف اصلی کشورهای بیگانه از جمله
آمریکا برای تحریم‌های اقتصادی مردم است تا آنها را دچار یاس و ناامیدی کنند که متاسفانه ممکن است در بعضی مواقع نیز تاثیر خودش را گذاشته باشد. موضوعی که ضعف آنها نه به مردم بلکه به مدیریت‌ها برمی‌گردد.راهکارهایی که می‌توان در این شرایط مطرح کرد این است که متاسفانه دیده می‌شود در وقایعی که اتفاق می‌افتد،
دولت خیلی کند و دیر تصمیم‌گیری می‌کند که اثرات آن را مردم می‌بینند لذا با تشکیل ستادهای مدیریتی واکنش صریح، می‌توان کندی تصمیمات را برطرف کرد. اگر اتفاقی می‌افتد یا پرونده‌ای باز می‌شود سریعا هیئت سه نفره مدیرتی متخصص همراه با اختیارات لازم در میدان حضور پیدا کنند و وظیفه پیگیری مسئله تا حل آن را دنبال کنند. مثلا وقایعی همچون سیل و زلزله امکان دارد که
دولت در لحظه وقوع کمک کند اما آنچه مهم است مشکلاتی است که مردم پس از این‌قبیل بحران‌ها با آن دست و پنجه نرم خواهند کرد.
نکته مهم دیگر شکافی است که نخبگان با
دولت احساس می‌کنند. آنها گمان می‌کنند که
دولت شاید به اندازه کافی به نخبگان توجه نمی‌کند و تصمیمات از غنای کافی برخوردار نیست و عمق لازم را ندارد. بنابراین انجمن‌های عملی دانشگاه‌ها باید بیشتر مورد توجه قرار بگیرند.
دولت تصمیماتی که انجام می‌دهد را با طبقه‌بندی‌ای که لازم است به انجمن‌های عملی بفرستد تا با بحث‌های آزاد و باز صورت بگیرد. زیرا در این شرایط هم نخبگان امیدوارتر خواهند شد و هم تصمیمات
دولت از عمق بیشتری برخوردار می‌شود.موضوع گرانی‌ها نیز احساسی را در مردم به وجود آورده که
دولت همه چیز را رها کرده است و تصویر خوبی را به جا نمی‌گذارد لذا تقویت سیستم نظارتی برای برخورد با سوءاستفاده‌ها و احتکارها و غیره باید ویژه انجام شود که البته این حرکتی فراتر از
دولت را می‌طلبد. موضوع سیاست خارجی در نشست آقای رئیس‌جمهور حائز اهمیت بود که نظرات مختلفی را در بر داشت. شخصا از حامیان مذاکره هستم اما اعتقاد دارم که مذاکره دو وجه دارد، یکطرف انعطاف برای گفت‌وگو و طرف دیگر نیز ایستادگی روی مواضع به عنوان مقاومت است.
دولت اکنون به درستی به اروپایی‌ها ضرب‌الاجل داده است. در این شرایط مقاومت حتمیت دارد و ما می‌توانیم نتایج آن را ببینیم. اما صعود کردن روی دست و پای مردم برای ایستادن، کاری بسیار نادرست است. پیشنهادهایی که برای مذاکره از آن سو می‌آید نیز البته به نفع کشور نیست.تصویر‌سازی‌هایی که توسط بیگانگان درباره کشورمان صورت می‌گیرد تنها به آنها بستگی ندارد بلکه خودمان نیز باید دقت کنیم. اخیرا صحبت شده است که از 40 میلیارد دلار صادرات غیر‌نفتی خارج از کشور، تنها 10 میلیارد آن به کشور برگشته است. حال این آمار یا درست است یا نادرست. اما اگر صحیح است باید به مردم توضیح داده شود که این درصد از ارز کشور که خارج شده کجا رفته است.