اخبار محرمانه -
آرامش پیش از توفان انتخابات هیات رییسه
k ٢
٠
اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
علیرضا کیانپور| خرداد ماه آخرین انتخابات هیات رییسه مجلس دهم برگزار خواهد شد و حالا 3 فراکسیون سیاسی مجلس در حالی خود را برای این آخرین مبارزه سیاسی درون‌پارلمانی در دوره دهم مجلس آماده می‌کنند که همچون 3 سال گذشته، اخباری ضد و نقیض از نحوه ورود این 3 فراکسیون به رقابت برای انتخاب رییس، نواب رییس، دبیران و ناظران هیات‌رییسه مجلس به گوش می‌رسد؛ اخباری با دامنه‌ای گسترده از تلاش اکثریت هر 3 فراکسیون برای تثبیت شرایط فعلی برای سال آخر تا رقابت سخت و جدی آنها برای تصاحب هر 13 کرسی هیات‌رییسه، تا جایی که بعضا گفته می‌شود که حتی احتمال رقابت این 3 فراکسیون بر سر کرسی ریاست نیز منتفی نبوده و هیچ بعید نیست که همچون سال سوم هر 3 فراکسیون حتی برای کرسی ریاست نیز کاندیدای مستقل خود را به میدان بفرستند.
سال گذشته در همین روزهای پایانی اردیبهشت و آغازین روزهای خرداد ماه بود که جمع‌بندی نمایندگان در 3 فراکسیون امید، مستقلین ولایی و نمایندگان ولایی، آنها را وارد رقابت شدیدی کرد که در ادامه هر چه به روز سرنوشت نزدیک شدیم، این رقابت جدی و جدی‌تر نیز شد. چنانچه درنهایت برخلاف 2 سال نخست مجلس دهم به ویژه همان سال دوم که فراکسیون‌ها در عین رقابت لااقل درمورد ریاست علی
لاریجانی به اجماع رسیدند در سومین رقابت برای این مهم‌ترین کرسی پارلمان نیز وارد رقابت شدند. هر چند آنچه در عمل اتفاق افتاد، نشان از نوعی تفاهم نانوشته میان دو فراکسیون مستقلین ولایی و نمایندگان ولایی داشت. آنجا که ابتدا محمدرضا عارف به عنوان نامزد فراکسیون امید برای ریاست مجلس با حمیدرضا حاجی‌بابایی، رییس فراکسیون نمایندگان ولایی و علی لاریجانی، گزینه اصلی مستقلین ولایی برای این کرسی حساس وارد رقابت شدند و در ادامه پس از آنکه عارف در مرحله نخست رای‌گیری موفق به ایستادن بالاتر از
لاریجانی و حاجی‌بابایی شد، اصولگرایان در فراکسیون مستقلین ولایی دورِ حاجی‌بابایی را گرفتند و بعد، او در اقدامی که همان روز به باور اصلاح‌طلب‌ها و حتی برخی از غیراصلاح‌طلب‌ها، مصداق تخلف آشکار از آیین‌نامه داخلی مجلس بود، رسما به نفع
لاریجانی از ادامه رقابت کناره‌گیری کرد تا درنهایت در رای‌گیری دوم، این بار
لاریجانی بالاتر از عارف بایستد؛ رقابتی که عارف همان زمان از آن به عنوان «بی‌اخلاقی سیاسی» یاد کرد.
هر چه بود اما
لاریجانی بار دیگر نبرد برای تصاحب کرسی ریاست را به نفع خود تمام کرد تا ضمن بهبود رکورد خود به عنوان تنها سیاستمدار در جمهوری اسلامی که بیش از یک دهه(11سال) موفق به ریاست بر پارلمان شده در سومین سال مجلس دهم نیز همچنان رییس مجلس بماند. اما آن روز این تنها علی
لاریجانی نبود که برخلاف خواست امیدی‌ها موفق به تثبیت جایگاه خود در مجلس دهم شد چراکه اگرچه امیدی‌ها بدوا ترجیح می‌دادند عارف را جایگزین
لاریجانی کنند اما همزمان در رقابت جدی و نفسگیری دیگر به دنبال تثبیت مسعود پزشکیان و علی مطهری به عنوان نواب رییس در سومین سال پیاپی بودند. خواستی که آن زمان به ویژه از سوی فراکسیون نمایندگان ولایی تهدید می‌شد و کار چنان گره خورده بود که اصولگرایان با تمرکز بیشتر بر حذف مطهری از این حربه برای رایزنی‌های پشت‌‌پرده خود با اعضای دو فراکسیون دیگر بهره می‌بردند. به هر تفسیر اما این بار این خواست اصلاح‌طلبان در فراکسیون امید بود که تامین شد نه اصولگرایان عضو فراکسیون نمایندگان ولایی!
حالا اما در آستانه برگزاری آخرین انتخابات هیات‌رییسه مجلس دهم با توجه به اینکه سال پایانی کار مجالس همواره سال انتخاباتی نمایندگان نیز هست و طبیعتا اینکه در آستانه برگزاری انتخابات مجلس، چه کسی رییس باشد و چه کسانی نواب رییس و اعضای هیات‌رییسه، اهمیتی قابل توجه خواهد داشت به نظر می‌رسد باید منتظر رقابتی، اگر نه سخت‌تر از 3 سال قبل، لااقل در همان حد و حدود از جدیت باشیم. اما مساله این است که شواهد و قراین چندان نشانی از صحت این گزاره ندارد. چنانچه با نگاهی به اخبار پارلمان در روزهای گذشته و مقایسه آن با فضای سیاسی-رسانه‌ای مجلس در آستانه انتخابات هیات‌رییسه 3 سال قبل می‌بینیم که فضا به مراتب آرام‌تر از گذشته است. با این همه اما به نظر می‌رسد این آرامش بیشتر از آنکه راهبرد واقعی فراکسیون‌های سیاسی مجلس در آستانه آخرین انتخابات هیات رییسه دوره دهم باشد، تاکتیک انتخاباتی آنهاست و به‌تعبیری در حکم «آرامش پیش از توفان.»
سیاستی که هر 3 فراکسیون در سال سوم نیز به نحوی ضعیف‌تر از آنچه اکنون شاهدیم، اجرا کردند و درحالی که تا یکی، دو روز مانده به زمان برگزاری انتخابات، ناظران منتظر برگزاری انتخاباتی کم‌حاشیه بودند درنهایت چنانچه گفتیم، فضا به قدری رقابتی شد که بعضی فراکسیون‌ها را ناچار به بی‌توجهی به آیین‌نامه داخلی و به تعبیر عارف «بداخلاقی سیاسی» کرد. این نوبت اما به نظر می‌رسد این حربه متکی بر «حرکت با چراغ خاموش» اگر واقعا تاکتیک انتخاباتی 3 فراکسیون یا برخی از آنها باشد، با جدیت بیشتر و حساب‌‌شده‌تر از دفعه پیش دنبال می‌شود. چنانچه همین دیروز عبدالکریم حسین‌زاده، نایب‌رییس فراکسیون امید، غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی، نایب‌رییس فراکسیون مستقلین ولایی و حمیدرضا حاجی‌بابایی، رییس فراکسیون نمایندگان ولایی، هر سه در اظهارنظرهایی جداگانه به «اعتماد» گفته‌اند که هنوز صحبتی در این رابطه در فراکسیون‌های مبتوع‌شان درنگرفته و طوری وانمود کردند که انگار هیچ برنامه مشخصی در این رابطه ندارند. هر چند با دقیق‌تر شدن در سطور و بین سطور گفته‌های آنها می‌توان دریافت که این رویکرد بیش از آنکه ناشی از بی‌توجهی 3 فراکسیون به رقابت‌های درون‌پارلمانی باشد به همان تاکتیک «حرکت با چراغ خاموش» شبیه است.
سیده‌حمیده زرآبادی، نماینده اصلاح‌طلب مردم قزوین و از جمله اعضای فراکسیون امید در شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان به تازگی در ارتباط با انتخابات هیات رییسه مجلس به «اعتماد» گفت که هنوز بحثی به صورت عمومی در فراکسیون مطرح نشده اما طبیعتا نمایندگان در گعده‌های خود صحبت‌هایی داشته‌اند. این نماینده مجلس البته معتقد است که تا روزها و حتی ساعات پایانی منتهی به برگزاری انتخابات و رای‌گیری در صحن علنی نمی‌توان درباره اینکه دقیقا چه اتفاقی در این انتخابات خواهد افتاد و چه کسی رییس می‌شود و کدام‌یک از نمایندگان 2 کرسی نواب رییس، 6 کرسی دبیران و 3 کرسی ناظران هیات رییسه پارلمان در اجلاسیه چهارم را تصاحب خواهند کرد، اظهارنظر قطعی کرد. اشاره‌ای به آنچه در همین آخرین انتخابات هیات رییسه مجلس در اجلاسیه سوم گذشت و چنانچه گفتیم به ویژه انتخاب رییس مجلس با حواشی پر افت و خیزی همراه شد.
همزمان حمیدرضا حاجی‌بابایی، رییس فراکسیون نمایندگان ولایی نیز در اظهارنظری جداگانه مواضعی مشابه آنچه از زرآبادی نقل کردیم، اتخاذ کرده و به خبرنگاران گفته که هنوز صحبتی جدی در مجمع فراکسیون درباره انتخابات هیات رییسه نداشته‌ایم. هر چند نماینده اصولگرای همدان که سابقه وزارت در
دولت احمدی‌نژاد را نیز در کارنامه دارد همزمان از احتمال حضور این فراکسیون با فهرست مستقل در انتخابات هیات رییسه اجلاسیه چهارم خبر داده و اگرچه گفته هنوز هیچ تصمیم قطعی و مشخصی اتخاذ نشده اما همین اشاره گذرا از جایگاه ریاست یکی از 3 فراکسیون سیاسی، آن هم در این فضای «بیش از حد آرام» می‌تواند در حکم خبری داغ، زمینه‌ساز تحلیل‌گری و واکاوی جدی موضوع از جانب ناظران شود.
از دیگر سو غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی، نایب‌رییس نخست فراکسیون مستقلین ولایی مجلس نیز در گفت‌وگوی خود با «اعتماد» موضعی مشابه اتخاذ کرده و گفته نه تنها هنوز در سطح فراکسیون به تصمیمی مشخص نرسیده‌اند بلکه نگاه شخصی‌اش به این انتخابات نیز با توجه به شرایط خاص کشور به نحوی است که هر چه تغییر و تحولات در 13 کرسی حساس هیات رییسه پارلمان کمتر و مهم‌تر از آن، رقابت‌های درون‌پارلمانی آرام‌تر و بی‌حاشیه‌تر دنبال شود، بهتر خواهد بود. جعفرزاده استدلال می‌کند که با توجه به مشکلات عدیده در سطح سیاسی و روابط بین‌الملل همچنین مصایب و معضلات اقتصادی و معیشتی این روزهای کشور، اگر مردم احساس کنند که نمایندگان‌شان به جای دعوا بر سر مطالبات آنها به دنبال رقابت‌های جناحی و به تعبیری جدال بر سر قدرت هستند، دلخور و دلزده شده و به‌حق گلایه خواهند کرد.
در چنین حال و اوضاعی اما به نظر می‌رسد تنها باید منتظر بمانیم تا این روزهای آرام و این به اصطلاح «آرامش پیش از توفان» سر بیاید تا مگر پس از آن مشخص شود که آرامش این روزهای پارلمان در فضای رقابت‌های جناحی، آرامشی مدام و پایاست یا چنانچه به نظر می‌رسد، «آرامش پیش از توفان.»