چاپ

اخبار محرمانه -
اسطوره عصر فراموشی!
k ٢٤
٨١
بانک ورزش / متن پیش رو در بانک ورزش منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
«پشت به قدرت، رو به مردم»؛ اگر به من باشد این قسمت از شبه‎بیانیه فرهاد مجیدی را به بقیه‌اش ترجیح می‌دهم، به همه آن اتهام‌زنی‌ها و جنجال‌آفرینی‌ها و البته عقب‌نشینی‌های بعدش که اساسا از شخصیتی مثل مجیدی دور از انتظار نبود. هیچکدام از دعواهای پشت این پست مهم نیست. این خاصیت هواداری است. همه جای دنیا هواداران یک تیم فقط اشتباهات رخ داده به زیان خود و به سود دیگران را می‌بینند. رئال، بارسا، میلان، یوننتوس، یونایتد، لیورپول... همه‌جا همین داستان را داریم. پس عجیب نیست که استقلالی‌ها دو گل پرپرشده جلوی نفت و پدیده را ببینند و پرسپولیسی‌ها هم سراغ پنالتی گم‌شده داربیِ رفت و اخراج نشدن روزبه چشمی جلوی ماشین را بگیرند. این بحث‌ها تا ابد ادامه دارد و حتی یک نفر هم قانع نخواهد شد. پس آن را کنار بگذارید و به دلربایی عوام‌فریبانه فرهاد با دوگانه قدرت و مردم خیره شوید؛ به تنها جایی از کره زمین که یک نفر سه بار می‌تواند تیمش را رها کند و برود، اما در قامت اسطوره برگردد و داد مردم‌دوستی سر بدهد. یا للعجب!
روزی که فرهاد بهانه چشم‌های تیام در امارات را گرفت و سر از الغرافه قطر درآورد، استقلال شانس مسلم قهرمانی بود، اما نه‌تنها آن جام به باد رفت، بلکه دو ماه بعد از کوچ مجهول آقای شماره هفت، آبی‌ها در بی‌رحم‌ترین داربی دوران جلوی رقیب سنتی ریشخند شدند. فرهاد اما کم نیاورد و از همان راه دور ژست تعصب گرفت که: «وسط بازی رفتم دوش بگیریم برگشتم دیدم سه گل خوردیم.» شاید هم او نمی‌دانست هوادارها وسط داربی دوش نمی‌گیرند، جان می‌دهند! وقتی فرهاد هفتم آبان 92 از فوتبال خداحافظی کرد، قلعه‌نویی گفت: «التماسش کردم که بمان لازمت داریم، هر وقت دوست داشتی سر تمرین بیا و بازی‌های شهرستان را هم نرو، اما نماند.» نماند چون می‌خواست در یک روز هفتم ماه، تاریخ خداحافظی‌اش را با شماره پشت پیراهنش ست کند. این همان فصلی بود که آخرش استقلال بین چهار مدعی پنجم شد. این «رو به مردم» بودن فرهاد همانقدر اعتبار دارد که «پشت به قدرت» بودنش؛ کسی که به روایت عبدالرضا داوری، جلسات مستمر و بی‌وقفه با محمود احمدی‌نژاد داشت. بگذار تین‌ایجرهای عشق فرهاد چشم‌ها را ببندند و دهان‌ها را باز کنند، اما وای به روزگار این مردم اگر امثال مجیدی لاف آزادگی و استقلال از قدرت بزنند؛ کسانی که سه خط می‌نویسند اما سه دقیقه هم پای حرف‌شان نمی‌مانند. قرمز و آبی هم ندارد البته.