بزرگنمايي:

اخبار محرمانه-چندين رهبر سياسي اروپايي در مقاله اي بر اهميت مذاكره با ايران تاكيد و خاطرنشان كردند ايران منزوي از جامعه بين المللي خطرناك است.

اين مقاله كه در روزنامه ال پاييس منتشر شده - به قلم ميشل روكارد نخست وزير سال هاي 1988 تا 1991 فرانسه نوشته شده و به امضاي رهبران ديگر اروپايي از جمله بارون كرسپو رئيس سابق پارلمان اروپا- المار بروك رئيس كميته امورخارجه پارلمان اروپا و پير فرديناندو كاسيني رئيس كميته امورخارجي مجلس سناي ايتاليا تحرير شده است در اين مقاله آمده است : مذاكرات در مورد موضوع هسته اي ايران به لحظه اي كه بايد گزينه اي را انتخاب كرد نزديك ميشود بر اساس اين برنامه - چارچوب سياسي توافق بايد بزودي مشخص شود- بشكلي كه بشود آن را تا قبل از پايان ماه ژوئن بست مقاله ادامه داده است : علائمي كه از ژنو مي رسند ناسازگارند در ايران - دشمنان اين توافق زياد و بسيار نيرومند هستند محافظه كاران افراطي - رئيس جمهوري روحاني را به دادن امتيازات بيش از حد و قبول توقف برنامه هسته اي تقريبا بدون گرفتن معاوض آن محكوم مي كنند- اما در طرف هاي مذاكره مانند كنگره آمريكا- اين دشمني اغلب تنها به دليل سياست داخلي - بشكل گسترده اي وجود دارد زمان كار كردن براي اينكه روند مخالف غالب نشود- فرا رسيده است فراتر از جنبه هاي فني كه برخي از آنها بيشتر بصورت نمادين هستند تا واقعي - كساني كه مسئوليت سياسي را بعهده دارند بايد در مسيري كار كنند كه به نفع همه مردم و رضايت بخش باشد براي ما اروپايي ها لازم است روشن شود كه مذاكرات با تهران مهمتر از آن است كه به شكست بينجامد آشتي با ايران مي تواند تسكين استراتژيك و عمده اي چه از نظر جغرافياي سياسي و چه از نظر اقتصادي به همراه داشته باشد سناريوي اول را مي توان در بحران هاي منطقه اي جست شكست دادن تهديد جهاني داعش و ديگر گروه هاي تروريستي و حل و فصل بحران خونين سوريه و عراق بدون همكاري ايران غير واقعي است همين امر در مورد افغانستان - كه در آن عقب نشيني غرب خطر تحويل آن را به طالبان دارد- صدق مي كند حتي در اسرائيل - فراتر از مواضع رسمي - خيلي خوب مي دانند كه ايراني منزوي از جامعه بين المللي خطرناك است پس از آن مسائل اقتصادي وجود دارد انزوا از غرب و تحريم اقتصادي - تجارت ايران را بسوي روسيه و اخيرا- به سوي چين سوق داده است ما بازاري مهم براي شركت هاي خود را از دست داده ايم موضوع انرژي حساس تر است - زيرا به شدت به روي حوزه اقتصادي فشار وارد مي آورد بحران جدي در روابط با روسيه و عدم اطمينان از وضع در شمال آفريقا- اروپا را از مرحله اي حساس براي آينده اش دور مي سازد تهران - از اين ديدگاه نيز مي تواند شريك مهمي براي اروپا باشد- زيرا اجازه مي دهد تنوع در منابع مالي ايجاد شود و قدرت اروپا را با انعقاد قراردادهايي با تامين كنندگان سنتي افزايش دهد همه اينها به معني فراموش كردن حقوق بشر و يا چشم پوشي از آنچه در ايران اتفاق مي افتد- نيست گشايش روابط تهران با غرب كاري به غير از كمك به روند اصلاحات داخلي - كه هنوز دچار مشكلات زيادي است - انجام نخواهد داد مطمئنا بسياري از بهانه هاي رژيم ايران نقش بر آب خواهد شد اروپا مسووليت بزرگي در اين روند دارد بايد تلاش خود را براي بازگشت ايران به روابط بين المللي با ثبات و صلح آميز انجام دهد به اين طريق است كه اروپا امكان استفاده از يك فرصت بزرك را پيدا خواهد كرد: داشتن قدرت سياست خارجي واقعا مشترك به نفع صلحي عملي و تنش زدايي در سطح جهاني