بزرگنمايي:

اخبار محرمانه - جهان صنعت / « دولتی که رفت و دولتی که می‌آید » عنوان سرمقاله روزنامه جهان صنعت به قلم مهدی آیتی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چند روز اخیر تا مراسم تنفیذ رییس‌جمهوری جدید، تخریب‌ها علیه روحانی شدت گرفت و اگر به برنامه‌های صداوسیما هم توجه کنید متوجه خواهید شد که همه برنامه‌ها تخریبی است و سعی دارند همه کوتاهی‌ها، تقصیرها و خرابی‌ها را به گردن دولت روحانی بیندازند.این اصلا منصفانه نیست و در تاریخ معلوم خواهد شد که سهم هر کسی از خرابی‌ها چقدر است. آینده نشان می‌دهد دولت روحانی در بخش‌هایی موفق بوده و در بخش‌هایی هم ناموفق عمل کرده است. انصاف این است که موفقیت‌های دولت روحانی را در کنار شکست‌هایش قرار دهیم و از خوبی‌ها و بدی‌هایش در کنار هم نام ببریم. اما آن چیزی که وجود دارد و در ادبیات مجلسی‌ها و دولتمردان و رسانه‌های دست راستی دیده می‌شود، این است که همه هماهنگ شده‌اند تا روحانی و دولتش را تخریب کنند و همه مشکلات و کاستی‌ها را به گردن او بیندازند تا اگر دولت رییسی در آینده نتوانست در بخش‌هایی موفقیت‌هایی به دست آورد، مدعی شوند که به خاطر خرابی‌های دولت روحانی بوده است.
البته ما به این موضوع عادت داریم و هر دولتی که روی کار می‌آید همه گناهان و خرابی‌ها را به گردن دولت قبلی می‌اندازد. حتی خود آقای روحانی هم همین کار را انجام داد و وقتی مسوولیت را برعهده گرفت، دولت احمدی نژاد را تخریب کرد و گفت همه مشکلات ناشی از دولت قبلی است. در حالی که این روش‌ها، کار منصفانه و اخلاقی نیست. اگر ما اخلاق‌مدار هستیم، باید خوبی و بدی هر دولتی را در کنار هم بررسی کنیم.
در مورد ریاست‌جمهوری و مدیریت آقای رییسی هم پیش‌بینی می‌کنم در برخی مسائل همان‌طور که خودش هم اذعان کرد یک‌سری کارهای روبنایی و فوری و کوتاه‌مدت مدنظر دارد. در یک بخش‌هایی کارهای روبنایی و فوری انجام خواهد داد که حالت مسکن داشته باشد و باعث رضایت مقطعی عمومی شود. مثلا یارانه‌هایی بدهند و در بحث معیشت و قیمت کالاها و وضعیت استخدامی تا حدی در کوتاه‌مدت و مثلا سه ماهه اول دولت خود کارهای روبنایی و موقتی انجام دهد که رضایت مردم را جلب کند؛ اما در دراز مدت پیش‌بینی می‌کنم دولت رییسی موفق نمی‌شود کارهای بزرگی در کشور انجام دهد. چرا که دولت و مجلس کاملا رادیکال است و تا زمانی که دولت و مجلس ما یک جبهه مقاومت و مخالفت با همه دنیا داشته باشد، نمی‌تواند موفقیتی کسب کند؛ مگر اینکه درهای کشور را باز کنیم و با دنیا تعامل داشته باشیم.
در غیر این صورت، هر چقدر شعار بدهیم که با اتکا به ثروت و منابع داخلی و کارشناسان و متخصصان داخلی می‌توانیم کشور را اداره کنیم، حرفی پوچ و بی‌معنا زده‌ایم. به هیچ‌وجه در دنیای مدرن قرن 21 و هزاره سوم هیچ کشوری حتی آمریکا که ثروتمندترین و قدرتمندترین کشور دنیاست، نمی‌تواند با اتکا به منابع و نیروهای داخلی خود کشورش را اداره کند چراکه همه کشورهای دنیا به صورت شبکه‌ای بسیار پیچیده به هم نیازمند هستند. پس ایران هم هرگز نمی‌تواند مسائل مهم خودش در بخش سیاسی و اقتصادی را حل کند، مگر اینکه تعامل سازنده‌ای با دنیا پیدا کند و درهای بسته را به روی جهان بگشاید. در غیر این صورت دولت رییسی را در بلند‌مدت موفق نمی‌بینم، اما در کوتاه‌مدت تا 20 درصد وضعیت معیشت مردم را بهتر از شرایط فعلی پیش‌بینی می‌کنم.